Felaróf

Z Wikipedii

Felaróf - siwy koń, pierwszy z mearasów. Był opisywany jako inteligentny i długo żyjący koń; rozumiał ludzką mowę. Felaróf należał do władcy Éothéodu, Léoda. Léod złowił go na stepie i sprowadził do siebie. Źrebiec wyrósł na silnego, dumnego i pięknego konia. Nikt jednak nie mógł go okiełznać. Gdy Léod ośmielił się go dosiąść, rumak poniósł jeźdźca i zrzucił daleko w polu. Léod uderzył głową o kamień i zmarł. Syn Léoda, Eorl przysiągł, że pomści ojca. Długo szukał konia w stepie, a gdy go wreszcie znalazł, zrezygnował z zabijania zwierzęcia, nadał mu imię Felaróf (Miłośnik wolności) i dosiadł konia. Felaróf nie sprzeciwił się mu i zaniósł go do domu, bez wędzidła i uzdy. Zawsze potem Eorl tak na nim jeździł.

Felaróf zaniósł Eorla do bitwy na polach Celebrantu.

Konie po Felarófie nazywano mearasami. Nie służyły one nikomu prócz królów Marchii oraz ich synów, aż do czasu, gdy Cienistogrzywy oddał się w służbę Gandalfowi.