Fermentacja anaerobowa

Z Wikipedii

Fermentacja anaerobowa (beztlenowa), fermentacja metanowa to proces biologiczny rozkładu substancji organicznych przeprowadzany przez drobnoustroje w warunkach beztlenowych przez bakterie anaerobowe (beztlenowe) z wydzieleniem metanu. Nazwa "Fermentacja metanowa" została nadana przed poznaniem istoty tego procesu i może być myląca. W rzeczywistości jest to zespół przemian biochemicznych które łączy brak tlenu.

Wyróżnia się następujące etapy fermentacji metanowej:

Hydroliza prowadząca to rozkładu polimerów organicznych do związków o prostszej budowie, obejmująca w szczególności rozkład białek do aminokwasów, lipidów do alkoholi i wyższych kwasów tłuszczowych oraz węglowodanów do cukrów prostych

Acidogeneza podczas której z produktów hydrolizy wytwarzane są kwasy karboksylowe, głównie walerianowy, mrówczanowy, propionowy

Acetogeneza podczas której powstaje octan

Metanogeneza, czyli wytworzenie metanu przez metanowe archeabakterie

Czas generacji mikroorganizmów pierwszych trzech faz wynosi kilkanaście minut, natomiast czas generacji bakteri metanogennych kilkadziesiąt do kilkuset godzin.

Typy fermentacji metanowej:

Psychrofilna - zachodzi w temperaturze otoczenia, trwa powyżej trzech miesięcy, zwykle zachodzi w szambie, osadniku Imhoffa oraz w otwartych basenach fermentacyjnych; powstający biogaz nie jest ujmowany i stanowi zanieczyszczenie atmosfery

Mezofilna - przeprowadzana w temperaturze 30 - 37 stopni, trwa około 20 dni, w zamkniętych komorach fermentacyjnych z których ujmowany jest biogaz. Mimo konieczności podgrzewania komory fermentacyjnej, fermentacja mezofilna posiada dodatni bilans energii.

Termofilna - trwa 12 do 14 dni, zachodzi w 50 stopniach w zamkniętych komorach, przy ujemnym bilansie energetycznym

W wyniku procesu fermentacji powstaje biogaz otrzymywany z odpadów organicznych, takich jak ścieki, stałe odpady komunalne, osady ściekowe. Oprócz biogazu po fermentacji pozostaje również przefermentowany osad. Jest on nieczynny biologicznie, zawiera 30 - 40% związków humusowych. Jest on zwykle niebezpieczny pod względem sanitarno-epidemiologicznym. Po przeprowadzeniu wapnowania może byc stosowany jako nawóz.