Floyd Patterson

Z Wikipedii

Floyd Patterson (ur. 4 stycznia 1935 w Waco, zm. 11 maja 2006 w New Paltz k. Nowego Jorku) – amerykański bokser wagi ciężkiej.

Zdobył złoty medal w wadze średniej podczas Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach, później uzyskał wielką sławę jako bokser zawodowy. 30 listopada 1956 zdobył mistrzostwo świata wagi ciężkiej, będąc wtedy najmłodszą osobą (21 lat i 10 miesięcy), której udała się ta sztuka. Pokonał wówczas Archiego Moore'a w walce o wakujący tytuł po zakończeniu kariery przez Rocky'ego Marciano. Rekord Pattersona nie został do tej pory pobity i pozostaje on nadal najmłodszym linearnym mistrzem świata wagi ciężkiej^[1]. Najbliżej pobicia tego rekordu był Mike'a Tysona, który w 1988 roku uzyskał pas mistrzowski tej kategorii wagowej, ale wówczas brakowało mu trzech dni do swoich 22. urodzin.

Czterokrotnie skutecznie bronił tytułu i dzierżył go do czerwca 1959, kiedy łatwo pokonał go Ingemar Johansson, ale rok później odzyskał mistrzostwo, co w tej kategorii wagowej zdarzyło się po raz pierwszy. Trzecia walka tych pięściarzy zakończyła się ponownym zwycięstwem Pattersona. Po jeszcze jednej udanej obronie tytułu Patterson utracił go w walce z Sonnym Listonem, którą przegrał przez nokaut w 1. rundzie w 1962. Takim samym wynikiem zakończyła się walka rewanżowa w 1963.

Patterson dwukrotnie jeszcze próbował odzyskać tytuł, ale pokonali go Muhammad Ali w 1965 i Jimmy Ellis w 1968. Karierę zakończył w 1972 po kolejnej przegranej z Muhammadem Alim, z dorobkiem 55 zwycięstw, 1 remisu i 8 porażek. Oprócz Listona (2x), Alego (2x), Johanssona i Ellisa pokonali Pattersona także Joey Maxim (w 1954) oraz Jerry Quarry.

Patterson był znany z walki fair. Był znakomitym technikiem, chociaż aż 40 walk rozstrzygnął przed czasem, co dowodzi bardzo mocnego ciosu. Wśród wybitnych pięściarzy pokonanych przez Pattersona znaleźli się Archie Moore, Pete Rademacher, Brian London, Ingemar Johansson, Eddie Machen, George Chuvalo, Henry Cooper i Oscar Bonavena.

Patterson był również znany jako gentleman of boxing. Jego zachowanie poza ringiem było piękne i legendarne. Po odejściu z boksu pomagał bezdomnym i dzieciom, starał się ich uchować od rozpusty i innych negatywnych rzeczy, ucząc ich poprawnego życia.^[2]

Patterson został wybrany do Bokserskiego Hallu Sławy w 1976 roku.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie IBHOF (po ang.)
• Wykaz walk (po ang.)