Rocky Marciano

Z Wikipedii

Rocky Marciano, Rocco Francis Marchegiano, (ur. 1 września 1923 w Brockton Massachusetts - zm. 31 sierpnia 1969 w katastrofie lotniczej), amerykański bokser, jedyny niepokonany, niezremisowany mistrz świata wagi ciężkiej (1952 – 1956). Wygrał 49 swoich pojedynków, w tym 43 (87.8%) przez nokaut.

Jako półtoraroczne dziecko przeżył ciężkie zapalenie płuc. ^[1] W amerykańskim wojsku był niepokonany. Zanim został zawodowym bokserem, jako amator stoczył 12 walk, z których wygrał 8 (7 k.o.) i przegrał 4 ^[2].

Na boksera wagi ciężkiej był dosyć niski i lekki (180.3 cm i 83 kg), ale dysponował bardzo mocnym ciosem swych krótkich rąk. Dzięki niesłychanej odporności na ciosy zyskał przezwisko "skała". Swoją pierwszą profesjonalną walkę stoczył 17 marca 1947 z Lee Eppersonem. Wygrał ją w 3 rundzie przez nokaut. W tym roku wygrał jeszcze 14 innych walk przez k.o. 30 grudnia 1949 roku znokautował Carmene Vigno w szóstej rundzie, a on został przewieziony do szpitala ze złamaną podstawą czaszki i wylewem krwi do mózgu. Przez 11 dni leżał nieprzytomny, jednostronnie sparaliżowany. Przy jego łóżku i w kosciele modlił się właśnie Rocky. Codziennie przychodził, płacił lekarzom za najlepszą opiekę, a gdy Carmene wyzdrowiał pomógł mu w znalezieniu pracy. Właśnie wtedy usłyszał o nim świat. 26 października 1951 roku stanął do walki z "Bombardierem" 37-letnim Joe Louisem. Wcześniej Louis wygrał 9 walk w przeciągu 11 miesięcy z nie wybitnymi bokserami, m.in. z Cesarem Brionem lub Freddie Beshorem. W październiku, 1951 roku, w 8 rundzie potężny "hak" Marciano zakończył tą walkę. To był też koniec wielkiej kariery Joe Louisa. Przez jakis czas Joe Louis spedzil czas jako wrestler/zapasnik.

Marciano wygrał na zawodowym ringu 49 walk z rzędu, ustanawiając rekord niepobity do dzisiaj.

Floyd Patterson został nowym mistrzem świata wagi ciężkiej 30 listopada 1956.

Rocky przestał uprawiać boks, kiedy Floyd został mistrzem.