François-Joachim de Pierre de Bernis

Z Wikipedii

Abbé potem kardynał François-Joachim de Pierre de Bernis (ur. 1715, zm. 1794) – francuski duchowny i polityk. Pełnił funkcję sekretarza spraw zagranicznych w okresie 28 czerwca 1757 - 9 października 1758.

Pochodził ze szlacheckiej lecz zubożonej rodziny, i jako młodszy syn miał przeznaczoną karierę duchownego. Kształcił się w Louis-le-Grand college i w seminarium w Saint-Sulpice, Paryż, święcenia przyjął jednak dopiero w 1755 roku.

Dał się poznać jako twórca błyskotliwych epigramów na wesołym dworze Ludwika XV. Dzięki tej twórczości madame Pompadour, królewska metresa zaszczyciła go przyjaźnią. Pompadour kazała mu umeblować luksusowy apartament w Tuileries, i przyznała roczną pensją w wysokości 1500 liwrów . W roku 1751 otrzymał urząd we francuskiej ambasadzie w Wenecji , gdzie mediował między Republika Wenecką a papieżem Benedyktem XIV. Co najciekawsze obie strony były ta mediacją zadowolone. Podczas pobytu w Republice otrzymał święcenia na subdiakona. Po powrocie do Francji w 1755 został doradcą papieża we Francji.

Brał udział w delikatnych negocjacjach dotyczących odwrócenia przymierzy przed wybuchem wojny siedmioletniej (1756-1763).

Zmarł w Rzymie w 1794 roku.

[edytuj] Dzieła

Réflexions sur les passions et sur les goûts (1741)
Poésies diverses, par M. L. D. B. (1744)
Œuvres meslées en prose et en vers de M. L. D. B*** (1753)
Les Quatre saisons, ou les Géorgiques françoises, poëme (1763)
Les Saisons et les jours, poèmes (1764)
Œuvres complettes de M. le C. de B*** (1767)
Correspondance du cardinal de Bernis, ministre d'État, avec M. Paris du Verney, conseiller d'État, depuis 1752 jusqu'en 1769 (1790)
La Religion vengée, poème en 10 chants (1795)
Correspondance de Voltaire et du cardinal de Bernis, depuis 1761 jusqu'à 1777 (1799)
Mémoires et lettres de François-Joachim de Pierre, Cardinal de Bernis (1715-1758), publiés avec l'autorisation de sa famille, d'après les manuscrits inédits par Frédéric Masson (1878). Réédition : Mercure de France, Paris, 2000.

[edytuj] Bibliografia

Jean-Paul Desprat, Le Cardinal de Bernis, la belle ambition, Paris : Perrin, 2000.
Roger Vailland, Éloge du cardinal de Bernis, collection Les Cahiers Rouges, Éditions Grasset
Jean-Marie Rouart, Bernis le cardinal des plaisirs, Éditions Gallimard
Mémoires du cardinal de Bernis, collection Le Temps retrouvé, Éditions Mercure de France