François-René de Chateaubriand
Z Wikipedii
François-René, wicehrabia de Chateaubriand (ur. 4 września 1768 w Saint-Malo, zm. 4 lipca 1848 w Paryżu), francuski pisarz, polityk i dyplomata. Przedstawiciel wczesnego romantyzmu w literaturze francuskiej. Autor apologii chrześcijaństwa Duch wiary chrześcijańskiej (tytuł tłumaczony także jako Geniusz chrześcijaństwa). W dziele tym Chateaubriand przeciwstawia chrześcijaństwo wolterianizmowi, powołuje się na argumenty estetyczne, naukę Chrystusa uznaje za zgodną z ludzką naturą. Chateubriand był francuskim arystokratą, wywodzącym się ze starego rodu, który brał udział w wojnach krzyżowych. Jego ojciec trudnił się piractwem i handlem niewolnikami, matka zmarła wcześnie. Chateaubriand początkowo popierał rewolucję francuską, jednak po restauracji był zwolennikiem króla. Od 1819 roku wydawca gazety "Conservateur". Badacz literatury francuskiej Bolesław Mucha przytacza w swojej książce Literatura francuska XIX wieku słowa Teofila Gautiera, który jednym zdaniem określił wpływ Chateaubrianda na literaturę europejską: Odnowił katedrę gotycką, otworzył zamknięte drzwi wielkiej przyrody i wynalazł nowoczesną melancholię. Na jego cześć nazwano poledwicę wołową z ziemniekami, smażoną na ruszcie ( chateaubriand albo chateaubriant).