François Guizot

Z Wikipedii

François Guizot (ur. 4 października 1787 w Nîmes, zm. 12 września 1874 w Val-Richer) - francuski historyk i polityk, autor Ustroju reprezentacyjnego (1816), premier Francji od 19 września 1847 do 23 lutego 1848.

Kalwinista, za Restauracji radca stanu, od 1820 profesor historii w Sorbonie, zwalczał reakcyjno-klerykalne dążności rządu. Od 1830 deputowany, przez zredagowanie protestu przeciw ordonansom lipcowym dał powód do rewolucji. W latach (1832—1837) minister oświaty, zasłużył się na niwie szkolnictwa powszechnego od 1839 poseł w Londynie, od 1840 minister spraw zagranicznych, od 1847 kierownik gabinetu, stał się bardzo niepopularny jako uosobienie najgorszych cech monarchii lipcowej. Po przewrocie 1848 opuścił kraj, 1854 objął przewodnictwo Akademii nauk moralnych i politycznych.

Wybitny historyk, wywarł wpływ znaczny na rozwój dziejopisarstwa francuskiego, zarówno przez popieranie wydawnictw źródeł, jak dzieła oryginalne. Najważniejsze dzieła: „Cours d' histoire moderne” (1828—1830, 6 tomów), „Histoire de la civilisation en France” (1828—1830, 4 t.), „Histoire de la civiliztion d' Angleterre” (1828, 2 tomów, najwybitniejsze dzieło tzw. szkoły pragmatycznej), „Histoire de la république d' Angleterre et d' Oliver Cromwell” (1854, 2 tomów), „Corneille et son temps” (1852) i i. Wydał też „Mémoires”, obejmujące okres (1814—1848) (1858—1867, 8 tomów).