Franciszek Burbon-Conti

Z Wikipedii

Franciszek I Burbon-Conti, fr. François de Bourbon (19 sierpnia 1558, w La Ferté-sous-Jouarre - 3 sierpnia 1614, w Paryżu) - trzeci syn Ludwika I Burbona, księcia de Condé, i Eleanory de Roye. W latach 1581-1597 był markizem Conti, a następnie został podniesiony do rangi księcia Conti.

Nie brał udziału we francuskich wojnach relijgijnych do 1587, później jego nieufność względem Henryka, trzeciego księcia de Guise spowodowała, że opowiedział się przeciwko Lidze Katolickiej i wsparł swojego kuzyna - Henryka Burbona, króla Nawarry, a następnie króla Francji. W 1589, po śmierci króla Henryka III Walezego, Franciszek był jednym z dwóch książąt, którzy chcieli, aby nowym królem został właśnie Henryk z Nawarry. Później stale wspierał Henryka z Nawarry, mimo że w 1590 kardynał Burbon, wymienił samego Franciszka jako kandydata na króla.

W 1605 Franciszek ożenił się po raz drugi, z Louise Marguerite Lorraine-Guise (1574-1631), córką Henryka, księcia de Guise, i Katarzyny de Cleves. Jego pierwsza żona - Jeanne de Coeme, dziedziczka Bonnétable zmarła w 1601. Franciszek zmarł w 1614, a jego jedynym dzieckiem była córka - Maria, która urodziła się i zmarła w 1610 (miała zaledwie 3 tygodnie). Tytuł księcia Conti przepadł.

Franciszek miał jeszcze nieślubnego syna - Nicolasa de Conti (zm. 1648), brata przełożonego w Gramont. Wdowa po Franciszku w sekrecie poślubiła François de Bassompierre, który razem z nią spiskował przeciwko kardynałowi Richelieu. Kardynał wygnał ją później do jej majątku w Eu, niedaleko Amiens, gdzie zmarła.

Poprzednik -

Markiz Conti 1581-1597

Następca przekształcony w księcia

Poprzednik przekształcony z markiza

Książę Conti 1597-1614

Następca Armand I