Ludwik I Burbon-Condé
Z Wikipedii
Ludwik I Burbon, książę de Condé, fr. Louis I de Bourbon, prince de Condé (ur. 7 maja 1530 w Vendôme, zm. 13 marca 1569 w Jarnac) - dowódca i generał Hugenotów, pierwszy książę de Condé - założyciel domu Kondeuszy.
Był piątym synem Karola IV de Burbona, księcia Vendôme, młodszym bratem Antoniego de Burbona - męża Joanny III d'Albret, królowej Nawarry (ich syn Henryk Burbon został królem Francji).
Jako generał francuskiej armii, Ludwik I walczył przeciwko Hiszpanii, podczas oblężenia Metzu, w 1552 oraz w bitwie pod St. Quentin, w 1557. Po jego przejściu na protestantyzm, brał udział w spisku w Amboise, w 1560 - spisku Hugenotów i rodu Burbonów, który miał na celu uprowadzenie dorosłego króla Franciszka II Walezjusza i osłabienie oraz przejęcie władzy rodu de Guise (przywódców katolików). Spisek zakończył się niepowodzeniem i doprowadził do zamordowania wielu Hugenotów.
Ludwik I dowodził Hugenotami podczas I wojny religijnej i został pojmany w Dreux, w 1562. W Orleanie Franciszek, książę de Guise, został zamordowany i wtedy Ludwik I zawarł pokój z katolikami w Amboise, w 1563. Pokój ten zapewnił Hugenotom pewną tolerancję. Wojna ponownie wybuchła w 1567, a Ludwik I został zabity w bitwie pod Jarnac, w 1569.
[edytuj] Małżeństwa i potomstwo
Ludwik w 1551 ożenił się z Eleonorą de Roye (1535-1564), z którą miał 3 synów:
- Henryk I Burbon - drugi książę de Condé, podobnie jak jego ojciec został generałem Hugenotów (1552-1588),
- Franciszek Burbon - pierwszy książę de Conti, założyciel pierwszej linii Burbon-Conti (1558-1614),
- Karol II Burbon - biskup Rouen (1562-1594).
Z drugiego małżeństwa z Franciszką de Longueville-Rothelin, miał syna:
- Karol Burbon, hrabia de Soissons (1566-1612).
| Poprzednik - |
 |
Książę Condé 1546-1569 |
|
Następca Henryk I |
