Franciszek Cymbarewicz
Z Wikipedii
Franciszek Cymbarewicz lekarz (ur.1917 Mohylew - zm. 27 maja 2000 Warszawa). Generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, kapitan Armii Czerwonej.
Prawnuk powstańca z 1863. Ukończył radziecką Wojenną Szkołę Medyczną. Od 1940 lekarz wojskowy Armii Czerwonej. Służył w jednostkach nas Dalekim Wschodzie. Po wybuchu w czerwcu 1941 wojny z Niemcami przerzucony do europejskiej części ZSRR. Walczył w obronie Moskwy, w bitwie pod Kurskiem. Ranny w walkach pod Kijowem
W marcu 1944 w stopniu kapitana skierowany do Wojska Polskiego w ZSRR. Lekarz samodzielnego batalionu budowy mostów, komendant pociągów sanitarnych na froncie.
Po wojnie na kolejnych stanowiskach medycznych. Major z 1946. Szef służby zdrowia 18 i 1 Dywizji Piechoty. W l. 1950 - 1951 szef służby zdrowia Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Potem kwatermistrz Pomorskiego Okręgu Wojskowego w stopniu pułkownika. Generał brygady z 1953 na stanowisku szefa służby zdrowia Tyłów (oficjalna nazwa Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego za czasów K. Rokossowskiego). Później zastępca szefa Tyłów i szef Tyłów.
Po październiku 1956 na mniej eksponowanych stanowiskach, m. in. komendant Garnizonu Warszawskiego.
Od 1974 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie. Przewodniczący Rady Naczelnej Zjednoczenia Patriotycznego "Grunwald".
Opublikował autobiografię "Kmicicem nie zostałem".