Franciszek Suknarowski

Z Wikipedii

Franciszek Suknarowski (ur. 12 maja 1912 r., zm 6 lipca 1998 r.) - artysta rzeźbiarz i malarz.

Urodził się w Wadowicach. Członek założyciel przedwojennej Grupy Plastyków Beskidzkich "Czartak II", współzałożyciel Klubów Pracy Twórczej "Beskidy" i "Beskidnicy".

Studia artystyczne odbywał w Krakowie w latach 1931-1936 w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesorów: X. Dunikowskiego i K. Sichulskiego. Już jako student związał się z kręgiem artystycznym E. Zegadłowicza. Po raz pierwszy wystawiał swe prace w roku 1933, z okazji obchodów jubileuszu twórczości E. Zegadłowicza. Przed wojną wystawiał również w Krakowie, Bielsku i Wiśle. Najważniejsze rzeźbiarskie realizacje tego okresu to: "Portret rzeźbiarza W. Bałysa", "Portret matki", "Statua św. Józefa" (klasztor OO Karmelitów w Wadowicach), "Nimfa w kąpieli", "Jaszczur", "Akt kobiecy - rzut kulą".

Po wojnie Franciszek Suknarowski związał się ze szkolnictwem. Uczył w wadowickim liceum, a od 1950 roku był wykładowcą rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej i dyrektorem Państwowego Ogniska Plastycznego. Ponowiona aktywność twórcza artysty zaowocowała rzeźbami: "Proletariusz", "Wspólny cel", "Nokturn oświęcimski", "Ewa", "Pomnik E. Zegadłowicza", "Pomnik Armii Radzieckiej", "Macierzyństwo", "Statua Chrystusa", "Rzeźba Kopernika" i wiele innych.

Franciszek Suknarowski uprawiał również malarstwo będące wyrazem podziwu dla piękna i harmonii otaczającego nas świata. Jego prace można obejrzeć w Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu, w Muzeum Okręgowym w Bielsku oraz w prywatnej galerii przy ul. Karmelickiej w Wadowicach. Przez wiele lat F. Suknarowski pełnił funkcje prezesa Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej i Fundacji "Czartak".