Franciszek Szymura
Z Wikipedii
Franciszek Szymura (ur. 7 grudnia 1912 w Chombruch-Barop, Niemcy, zm. 18 maja 1985 w Warszawie), polski bokser, dwukrotny wicemistrz Europy, olimpijczyk.
Był jednym z bokserów, których karierę przerwała II wojna światowa, ale którzy z powodzeniem stratowali zarówno przed, jak i po wojnie. Walczył w wadze półciężkiej. Największe sukcesy odniósł przed wojną, kiedy to dwukrotnie zdobył srebrny medal mistrzostw Europy w Mediolanie 1937 i w Dublinie 1939, oba razy przegrywając w finale z Luigim Musiną. Po wojnie również dwukrotnie startował w mistrzostwach Europy: w Dublinie 1947 i w Oslo 1949, za każdym razem dochodząc do ćwierćfinału. Ćwierćfinał osiągnął także w swym jedynym starcie olimpijskim w Londynie 1948.
Dziewięć razy zdobywał tytuł mistrza Polski wagi półciężkiej. w: 1935, 1936, 1937, 1939, 1946, 1947, 1948, 1949 i 1950, a w 1951 zdobył brązowy medal.
W latach 1931-1948 był zawodnikiem Warty Poznań, z którą czterokrotnie zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski w latach 1935-1939, a od 1949 do 1951 występował w barwach Gwardii Warszawa (drużynowe mistrzostwo Polski 1950).
Był także wyróżniającym się koszykarzem.
