Fryderyk Wilhelm Schweikert
Z Wikipedii
Fryderyk Wilhelm Schweikert (ur. 6 stycznia 1837 w Starowej Górze pod Łodzią, zm. 1902) – łódzki przemysłowiec.
Syn Jana Jakuba, wiejskiego kowala, który w 1800 roku przybył z Wirtembergii i osiadł wraz z innymi szwabskimi kolonistami w Starowej Górze.
Do Łodzi przybył z Pabianic w 1865 roku. Założył fabrykę wyrobów bawełnianych przy ulicy Piotrkowskiej 147. Tam w 1897 roku wybudował okazałą kamienicę według projektu Piotra Brukalskiego. W 1875 roku powstały nowe zakłady przy ulicy Rokicińskiej, i przy ulicy Wólczańskiej 215. W 1899 roku przedsiębiorstwo zostało zmienione w spółkę akcyjną. Żonaty z Amalią z domu Hampel miał dwóch synów. Robert Teodor Schweikert (ur. 1865 w Pabianicach) przejął kierownictwo firmy po śmierci ojca. Drugi syn Ludwik Schweikert, po ukończeniu studiów chemicznych na Uniwersytecie w Zurichu, założył w Pabianicach zakłady chemiczne, zginął podczas I wojny światowej na terenie Rosji.
