Fundamento de Esperanto
Z Wikipedii
Fundamento de Esperanto - książka autorstwa Ludwika Zamenhofa wydana wiosną 1905 r. i 9 sierpnia tego samego roku przyjęta oficjalnie w 4. artykule Deklaracji Bulońskiej (Deklaracio pri la esenco de la Esperantismo) na pierwszym kongresie esperanckim w Boulogne-sur-Mer, jako oficjalny fundament języka.
Fundamento składa się z czterech części: przedmowy, gramatyki (16 reguł), zbioru ćwiczeń i uniwersalnego słownika zawierającego ok. 1800 rdzeni wyrazowych tłumaczonych na pięć języków. Za wyjątkiem przedmowy wszystkie części były nowymi wydaniami poprzednich opracowań Zamenhofa. Taką samą rangę dla rozwoju języka jak Fundamento mają późniejsze tzw. Oficialaj Aldonoj (oficjalne dodatki).
Istotnym ustaleniem Fundamento jest stwierdzenie o nienaruszalności fundamentów, których nikt nie ma prawa od tej pory zmienić. Rezultatem tej decyzji jest pełna zrozumiałość dokumentów esperanckich, niezależnie od momentu ich wydania, także tych najwcześniejszych, pochodzących z początku XX w..