Futhark

Z Wikipedii

Futhark starszy

Futhark młodszy w dwóch odmianach: u góry - duńskiej, u dołu - szwedzko-norweskiej

Futhark - nazwa jednego z alfabetów run.

Nazwa alfabetu "futhark" powstała z początkowych liter sześciu pierwszych run: Fehu Uruz Thurisaz Ansuz Raidho Kenaz

Był to najstarszy typ pisma północnoeuropejskiego, używany przez plemiona germańskie. W Skandynawii (w Norwegii, na Gotlandii i na wyspach duńskich) odnaleziono najstarsze zapiski pochodzące z III i IV w.

Futhark "starszy" (używany do około VII w.) składał się z 24 symboli, a futhark "młodszy" (VII-XI w.) - z 16. Futhark "młodszy" występował w dwóch odmianach, szwedzko-norweskiej i duńskiej.

Na wyspach brytyjskich Futhark uległ ewolucji i był tam znany jako Fuþorc, zawierający 33 znaki. W tym alfabecie runicznym spisano m.in. Beowulfa. Fuþorc, zanim został wyparty przez alfabet łaciński, był używany w kilku odmianach. Funkcjonował do X wieku.

W latach dwudziestych XX wieku powstał sztucznie stworzony przez Guido von Lista futhark Armeński, posiadający 18 znaków runicznych.

Znaki runiczne, poza swoją funkcją alfabetyczną, były i są używane jako narzędzie do przepowiadania przyszłości.

Zobacz też: Fuþorc

[edytuj] Linki

• Zestawy run i przykłady

To jest tylko zalążek artykułu związanego z językoznawstwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.