Gaśnica tetrowa
Z Wikipedii
Gaśnica tetrowa – gaśnica, w której środkiem gaśniczym jest czterochlorek węgla wyrzucany za pomocą sprężonego gazu (najczęściej powietrza, rzadziej azotu lub dwutlenku węgla). Gaz jest zawarty w zbiorniku gaśnicy nad lustrem środka gaśniczego.
Tetra (czterochlorek węgla) posiada takie cechy jak:
- niskie ciepło parowania
- niska temperatura wrzenia
- nie przewodzi prądu elektrycznego
- ciężar wytworzonych w wyniku parowanie par jest pięciokrotnie większy od powietrza.
Strumień tetry, skierowany na źródło ognia natychmiast paruje a ciężkie niepalne pary izolują źródło ognia od dostępu powietrza. Główne działanie gaśnicze polega na przerwaniu reakcji spalania w wyniku dezaktywacji wolnych rodników w płomieniu.
Gaśnice tetrowe były masowo stosowane jako gaśnice samochodowe z uwagi na skuteczność i małe rozmiary. Gaśnice te służyły do gaszenia pożarów z grup B (płyny łatwopalne, także lżejsze od wody np. benzyna), C (gazy) a także urządzeń elektrycznych pod napięciem i niektórych pożarów urządzeń precyzyjnych.
Gaśnice tetrowe zostały całkowicie wycofane z użycia w latach 80. XX wieku. Powodem były istotne wady tetry jako środka gaśniczego. Szczególnie:
- pary są drażniące i trujące na drogi oddechowe
- tetra rozpuszcza tłuszcze i niszczy gumę
- na silnym wietrze działanie gaśnicze tetry jest mało skuteczne
- jest podejrzenie odnośnie działania rakotwórczego tetry
Na miejsce czterochlorku węgla zastosowano w gaśnicach halony, związki charakteryzujące się lepszymi własnościami użytkowymi i mniejszą szkodliwością. Obecnie są one również wycofane z powodu niekorzystnego wpływu na dziurę ozonową.
