Gangkhar Puensum

Z Wikipedii

Współrzędne: 28°06' N 90°26' E28.1 90.4333333 (Gangkhar Puensum)

Gangkhar Puensum
Widok na Gangkhar Puensum z Ura La
Państwo	Bhutan, Azja
Pasmo	Himalaje
Wysokość	7570 m n.p.m.
Wybitność	2990 m
Pierwsze wejście	niezdobyty

Gangkhar Puensum (Gangkar Punsum, Gankar Punzum) jest najwyższym szczytem Bhutanu i jednocześnie najwyższym niezdobytym szczytem świata. Wznosi się na wysokość 7570 metrów (wysokość względna – 2990 metrów). Od 1983 (od kiedy Bhutan zezwolił na wspinaczki) miały miejsce cztery ekspedycje, w 1985 i 1986 roku, wszystkie zakończone niepowodzeniem.

W 1998 jedna z ekip zdobyła sąsiedni szczyt.

Gangkhar Puensum znaczy "Biały szczyt trzech duchowych braci". Jego wysokość została zmierzona po raz pierwszy w 1922 roku. Mapy tego regionu są jednak niedokładne do tego stopnia, że pokazują położenie szczytu w różnych miejscach (pierwsza ekipa na Gangkhar Puensum w ogóle nie mogła go znaleźć).

Książka brytyjskiej ekspedycji z 1986 roku podaje, że szczyt ma wysokość 24770 stóp (około 7550 metrów) i znajduje się centralnie w środku Bhutanu (podczas gdy sąsiedni Kula Kangri znajduje się w środku Tybetu). Kula Kangri (7554 metrów) jest oddalonym o 30 km na północny wschód i według różnych źródeł leży w Tybecie lub Bhutanie.

Prawdopodobnie Gangkhar Puensum przez jakiś czas zachowa swój status. W 1994 władze Bhutanu zakazały wspinaczki na szczyty wyższe niż 6000 metrów (ze względu na poszanowanie dla lokalnych wierzeń), a od 2003 wspinaczka w Bhutanie jest zabroniona całkowicie.

W 1998 roku japońska ekspedycja otrzymała pozwolenie na wpinaczkę od Chińskiego Towarzystwa Alpinistycznego, które jednak zostało cofnięte (ze względów politycznych). W 1999 roku ekipa zdobyła Liankang Kangri (zwany też północnym Gangkhar Puensum), mierzący 7535 metry. W przeciwieństwie do większości map, raporty z ekspedycji podają, że granica między Tybetem i Bhutanem biegnie przez szczyt Gangkhar Puensum. Podają też, że wysokość szczytu wynosi 7570 metrów (co potwierdzają też źródła japońskie bazujące na źródłach chińskich).

[edytuj] Bibliografia