Gertruda Potocka

Z Wikipedii

Gertruda z Komorowskich Potocka (ur. 1754 w Niestanicach, zm. 13 lutego 1771 w rzece Rata koło Sielca Bełskiego niedaleko Dukli) - córka Jakuba Komorowskiego i Antoniny Brygidy z Pawłowskich.

Była pierwszą żoną Stanisława Szczęsnego Potockiego. Ukrywany przed Potockimi ślub greckokatolicki odbył się w Niestanicach, 16 grudnia 1770 ^[1] roku.

Franciszek Salezy wymógł na synu wniosek do konsystorza o unieważnienie związku z powodu uwiedzenia. Teściowie postanowili porwać Gertrudę i umieścić w klasztorze pod opieką przeoryszy z wywodzącej się Potockich, sprawa jednak nabrała rozgłosu i Komorowscy zdążyli zmienić miejsce pobytu z Suszna do Nowosiółki, gdzie 13 lutego 1771 zostali zaatakowani przez nadwornych kozaków Potockiego. Według wersji Potockich Gertruda zginęła przypadkowo, napastnicy spotkali po drodze wozy wyładowane zbożem i, aby stłumić krzyki ofiary, przygnietli ją nieszczęśliwie poduszkami, doprowadzając do uduszenia. Zwłoki wrzucono do rzeki Raty w pobliżu Sielca Bełzkiego, a znaleziono wiosną po spłynięciu lodów.

Nikt nie poniósł kary za zbrodnię. Komorowscy wytoczyli Potockim proces o napad, a po kilku latach jego trwania otrzymali odszkodowanie majątkowe w ramach ugody poza sądem. 2 listopada 1774 Komisja Sejmowa zrzuciła odpowiedzialność za śmierć Gertrudy na bandę, która bez niczyjej inspiracji napadła na dwór Komorowskich.

Nie miała potomstwa, zmarła będąc w około szóstym miesiącu ciąży.

[edytuj] Ciekawostki

Antoni Malczewski opisał historię Gertrudy w dziele Maria.

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.