Giulio Cesare

Z Wikipedii

Giulio Cesare
Historia
Położenie stępki	27 czerwca 1910
Wodowanie	15 października 1911
Oddanie do służby	Włochy: 14 maja 1914 ZSRR: 1949
Status okrętu	zatonął 29 października 1955
Stocznia	Ansaldo
Następna nazwa	Novorossiysk
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 28 800 t pełna: 29 100 t
Długość	180 m
Szerokość	28 m
Zanurzenie	10,4 m
Napęd	turbiny parowe o mocy 93 000 KM napędzające 2 śruby
Prędkość	28 węzłów (51,8 km/h)
Załoga	1200
Uzbrojenie	10 dział 320 mm 12 dział 120 mm 8 dział 100 mm 12 dział 20 mm (po modernizacji)

Giulio Cesare - włoski pancernik typu Conte di Cavour z okresu I i II wojny światowej. W 1947 w ramach reparacji wojennych przekazany radzieckiej marynarce wojennej jako "Noworossyjsk", zatonął w porcie w 1955.

[edytuj] Historia

Stępkę pod "Giulio Cesare" położono 24 czerwca 1910 w stoczni Cantieri Ansaldo w Genui. Okręt wszedł do służby 14 maja 1914. Jednostka nie wzięła udziału w walkach na Morzu Śródziemnym podczas I wojny światowej. W 1928 został okrętem szkolnym a w 1933 rozpoczęto jego gruntowną przebudowę, która zakończyła się po czterech latach. Podczas modernizacji znacznym zmianom uległa siłownią okrętu, której moc wzrosła z 30 000 KM przed modernizacją do 93 000 KM po modernizacji. Prędkość maksymalna wzrosła z 21 do 28 węzłów. Modernizacji uległo opancerzenie okrętu, które wzrosło o ponad 3 tysiące ton. Zmianie uległo uzbrojenie główne okrętu, usunięto środkową wieżę artylerii głównej i przekalibrowano działa 305 mm na 320 mm, zwiększono także ich kąt podniesienia, dzięki czemu wzrósł zasięg i przebijalność pocisków.

[edytuj] Zastosowanie

Okręt był projektowany głównie do walki z okrętami floty Austro -Węgier, lecz podczas I wojny światowej nie doszło do starcia z okrętami tej floty.

9 lipca 1940 podczas bitwy pod Punta Stilo "Giulio Cesare" został trafiony pociskiem kaliber 380 mm wystrzelonym z brytyjskiego pancernika "Warspite" z odległości ponad 24 000 m, co było najdalszym trafieniem z działa okrętowego w poruszający się cel w historii działań na morzu.

Po zakończeniu II wojny światowej okręt w ramach reparacji wojennych został przejęty przez ZSRR, gdzie służył pod nazwą "Noworossyjsk" od lipca 1949 jako okręt flagowy floty czarnomorskiej.

29 października 1955 na redzie Sewastopola na okręcie doszło do eksplozji, w wyniku której po ponad 2 godzinach jednostka zatonęła, przewracając się do góry dnem. Wypadek, w którym zginęło 608 osób, był największą katastrofą w historii radzieckiej marynarki wojennej. Za najbardziej prawdopodobną przyczynę uznano oficjalnie wybuch poniemieckiej miny morskiej, lecz niejasne okoliczności spowodowały powstanie alternatywnych teorii spiskowych.

[edytuj] Bibliografia

• Józef Kuczyński, Pancerniki typu Conte di Cavour, Technika Wojskowa nr 4/1992, ISSN 0867-5635