Glen Johnson (bokser)
Z Wikipedii
Glengoffe Donovan Johnson (ur. 2 stycznia 1969 w Clarendon na Jamajce), jamajski bokser zawodowy.
Startował w wagach średniej i superśredniej, ale największe sukcesy odniósł w kategorii półciężkiej, w której walczy do dziś. Wygrał pierwsze 32 walki zawodowe, zanim został pokonany w 1997 przez Bernarda Hopkinsa. Następny okres kariery miał mniej udany, ale w 2003 zremisował, a w 2004 wygrał z Clintonem Woodsem, co otworzyło mu drogę do walki z Royem Jonesem Jr. o tytuł mistrza świata w wadzie półciężkiej organizacji IBF. 25 września 2004 znokautował Jonesa w 9. rundzie i został mistrzem świata. Walka ta została uznana przez amerykański Ring Magazine za sensację roku.
W tym samym roku pokonał w obronie tytułu Antonio Tarvera. Został uznany przez Ring Magazine najlepszym zawodnikiem 2004 r. W następnym roku stracił tytuł w rewanżowej walce z Tarverem. W 2006 zdobył tytuł mistrza świata mniej znaczącej organizacji IBA w wadze półciężkiej po wygranej walce z Jamajczykiem Richardem Hillem, a później przegrał po wyrównanej walce walkę o mistrzostwo IBF w tej samej kategorii z Clintonem Woodsem.
16 maja 2007 pokonał Montella Griffina w walce, która była eliminacją do walki o tytuł mistrza świata IBF.
W dotychczasowej karierze stoczył 59 walk, z czego wygrał 46, zremisował 2 i 11 przegrał. Oprócz walk wskazanych powyżej wygrał m. in. z Thomasem Ulrichem, a przegrał z Julio Cesarem Gonzalezem i Svenem Ottke.
