Godfryd II Plantagenet

Z Wikipedii

Godfryd II Plantagenet
Książę Bretanii
Okres urzędowania	od 1181 do 19 sierpnia 1186
Poprzednik	Conan IV Młodszy
Następca	Konstancja Bretońska
Dane biograficzne
Dynastia	Plantageneci
Urodzony	23 września 1158
Zmarł	19 sierpnia 1186 Paryż
Ojciec	Henryk II Plantagenet
Matka	Eleonora Akwitańska
Żona	Konstancja Bretońska
Dzieci	Artur z Bretanii

Godfryd Plantagenet (ur. 23 września 1158, zm. 19 sierpnia 1186 w Paryżu), książę Bretanii, młodszy syn króla Anglii Henryka II i Eleonory, dziedziczki księstwa Akwitanii.

W 1166 r. ojciec zaręczył Godfryda z Konstancją (1161 - 5 września 1201), córką księcia Bretanii Conana IV i Małgorzaty, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntington. Ślub miał miejsce w 1181 r. i Godfryd objął rządy w księstwie Bretanii. Godfryd i Konstancja mieli razem syna i dwie córki:

Eleonora (ok. 1184 - 1241)
Matylda (1185 - 1189)
Artur (1187 - kwiecień 1203), książę Bretanii

W 1173 r., mając 15 lat, zbuntował się ze swoimi starszymi braćmi, Henrykiem i Ryszardem, przeciwko ojcu. Rebelia została stłumiona i Godfryd w 1174 r. ukorzył się przed ojcem. Kiedy Henryk i Ryszard zaczęli walczyć ze sobą w 1183 r. trzymał stronę Młodego Króla.

Był bliskim przyjacielem króla Francji Filipa Augusta i wiele czasu spędzał na jego paryskim dworze. Filip uczynił go nawet swoim seneszalem. Często, w porozumieniu z królem Francji, brał udział w spiskach i buntach przeciwko swojemu ojcu. Miał opinię człowieka zdradliwego i perfidnego. Kronikarz Gerald z Walii napisał o nim: więcej było w nim fałszu niż uczciwości. Jego język był bardziej oślizgły niż oliwa. Dzięki swojemu urokowi i elokwencji był zdolny rozbijać najtrwalsze przymierza i wpędzać w konflikt dwa królestwa.

Godfryd znany był również z tego, że aby zdobyć pieniądze na własne kampanie wojenne, uciekał się do łupienia opactw i kościołów. Takie postępowanie nie jednało mu poparcia w kręgach kościelnych oraz wśród kronikarzy.

Książę Bretanii zmarł 19 sierpnia 1186 r., prawdopodobnie podczas przygotowania kolejnej rebelii przeciwko swojemu ojcu. Istnieją dwie teorie dotyczące jego śmierci. Najbardziej popularna głosi, że zginął w wypadku na turnieju. Podczas jego pogrzebu w katedrze Notre Dame zrozpaczony Filip miał wskoczyć do jego trumny. Historia z wypadkiem pochodzi z kroniki Rogera z Hoveden. Informacja o histerycznym zachowaniu króla Francji pochodzi od Geralda z Walii. Inna hipoteza, zapisana w kronice Rigorda, głosi, że książę zmarł na nagłą chorobę, niedługo po wygłoszeniu przemówienia o najeździe na Normandię. Kronikarz pisze, że była to kara boska za nieposłuszeństwo wobec ojca i plądrowanie kościołów.

Po jego śmierci rządy w księstwie Bretanii przejęła wdowa po Godfrydzie, Konstancja, która w 1196 r. abdykowała na rzecz syna, Artura, który po śmierci swojego stryja, Ryszarda Lwie Serce, został wysunięty jako kontrkandydat do angielskiej korony, przeciwko Janowi bez Ziemi.

Postać Godfryda występuje w sztuce Jamesa Goldmana Lew w zimie. W wersji filmowej z 1968 r. w postać Godfryda wcielił się John Castle. W wersji z 2003 r. księcia Bretanii zagrał John Light.