Gran Partita (KV 361)

Z Wikipedii

Serenada B-dur "Gran partita" KV 361/KV 370a Skomponowana przez Wolfganga Amadeusza Mozarta, przypuszczalnie na początku 1781, Monachium; ukończona: grudzień 1784 lub styczeń 1785, Wiedeń

Obsada (13 instrumentów dentych):
2 oboje, 2 klarnety, 2 rożki basetowe, 2 rogi w F, 2 rogi w B, 2 fagoty, kontrafagot ( lub kontrabas ).

1. Largo - Molto Allegro
2. Menuetto - Trio I - Trio II
3. Adagio
4. Menuetto. Allegretto - Trio I - Trio II
5. Romance. Adagio - Allegretto - Adagio
6. Tema con 6 Variazioni. Allegretto
7. Finale. Molto Allegro.

Serenadę B-dur rozpoczął Mozart w trakcie pobytu w Monachium, w okresie pracy nad operą "Idomeneo, król Krety". Z nieznanych powodów utworu tego nie ukończył; został ukończony kilka lat później w Wiedniu. Kompozycja ta należy do czołówki utworów Mozarta na instrumenty dęte. Obok serenad Es-dur KV 375 i c-moll KV388 stanowi uwieńczenie tego rodzaju kompozycji.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Muzyka W.A. Mozarta do przesłuchania

Autograf: Library of Congress, Waszyngton, USA

To jest tylko zalążek artykułu związanego z muzyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.