Granica (powieść)

Z Wikipedii

Granica - powieść autorstwa Zofii Nałkowskiej, wydana po raz pierwszy w 1935 roku. Opowiada o losach Zenona Ziembiewicza, jego karierze i miłosnych problemach. Łączy w sobie cechy wielu gatunków: powieści psychologicznej, realistycznej, sensacyjnej i kryminału.

Początkowo jej tytuł miał brzmieć Schematy, autorka odeszła jednak od tego pomysłu na rzecz Granicy. Dwukrotnie została przeniesiona na ekran: w 1938 i 1977 roku.^[1]

Powieść została napisana w stylu retrospektywnym. Napisana w okresie międzywojennym, porusza istotne wówczas problemy społeczne, takie jak aborcja, czy problemy gospodarcze.

[edytuj] Zarys fabuły

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Młody Zenon Ziembiewicz, mieszkający w szlacheckiej, niezbyt zamożnej rodzinie wyjeżdża do miasta, aby tam się uczyć. W mieście poznaje Elżbietę Biecką, pochodzącą z bogatej rodziny, wychowywaną jednak przez ciotkę. Następnie wyjeżdża do Paryża, gdzie pobiera dalszą edukację. Po powrocie do kraju, do rodzinnej miejscowości poznaje Justynę Bogutównę, córkę kucharki, która pracuje w folwarku za tyle, co zje. Oboje są sobą zafascynowani, przeżywają krótki romans.

Zenon wraca do miasta, gdzie oświadcza się Elżbiecie. Justyna zmuszona do podróżowania chorobą matki także udaje się do tego samego miejsca. Kochankowie z Boleborzy spotykają się przypadkiem na ulicy, ich romans odżywa na nowo. Dowiaduje się o tym Elżbieta, która postanawia zostawić Zenona; ten chce jej powrotu, oferuje Justynie pomoc finansową w celu dokonania zabiegu aborcyjnego dla Justyny. Elżbieta zgadza się na takie rozwiązanie, akceptując jednocześnie stałą pomoc dla Justyny. Młoda chłopka jest załamana ze względu na popełnioną aborcję. W tym samym czasie kariera Zenona ciągle się rozwija, syn ziemianina zostaje prezydentem miasta. Justyna postanawia go okaleczyć, przychodzi do jego biura, gdzie przy pomocy żrącej substancji oślepia go. W końcu Zenon popełnia samobójstwo, strzelając sobie z rewolweru w usta.

[edytuj] Postaci

Zenon Ziembiewicz - główny bohater; inteligent, którego kariera ulega szybkiemu rozwojowi
Elżbieta Biecka - żona Zenona, prawdopodobnie arystokratka
Justyna Bogutówna - kochanka Zenona, pochodząca z ubogiej rodziny
Walerian Ziembiewicz - ojciec Zenona, posiadacz licznych kochanek, ubogi arystokrata
Żańcia Ziembiewicz - matka Zenona
Niewieska – matka Elżbiety, rozwódka, piękna kobieta, mieszkająca za granicą.
Niewieski – ojczym Elżbiety, starszy i przystojny mężczyzna, minister, finansista, polityk
Cecylia Kolichowska - ciotka Elżbiety
Karol Wąbrowski - przyjaciel Zenona z czasów studiów w Paryżu, syn Cecylii