Zenon Ziembiewicz
Z Wikipedii
Zenon Ziembiewicz - postać fikcyjna, główny bohater powieści Granica Zofii Nałkowskiej.
Zenon Ziembiewicz był synem Waleriana oraz Joanny Ziembiewiczów. Mieszkał on w ubogiej szlacheckiej rodzinie, w związku z czym sam zarabiał na swoją edukację. Gdy był uczniem ósmej klasy gimnazjum, zakochał się w Elżbiecie Bieckiej, której udzielał korepetycji. Po ukończeniu szkoły, dzięki uzyskanemu stypendium, rozpoczął studia w Paryżu. Po I wojnie światowej rozpoczął pisanie artykułów dla polskiej gazety "Niwa". Dokładnie rok przed ukończeniem studiów, podczas wakacji spędzonych w Boleborzy, poznał Justynę Bogutównę, która została jego kochanką. Jednakże przed ponownym wyjazdem do Paryża spotkał Elżbietę, co poskutkowało odżyciem uczuć do niej. W Paryżu obronił pracę doktoryzacyjną, wrócił następnie do Polski i został redaktorem "Niwy". Ponownie spotkał Justynę, która po raz kolejny została jego kochanką i zaszła z nim w ciążę. Gdy Elżbieta Biecka dowiedziała się o tym, przebaczyła Ziembiewiczowi, po czym wzięli ślub. Niedługo potem urodził im się syn, Walerian. Po kilku miesiącach od wzięcia ślubu Zenon Ziembiewicz został prezydentem miasta. Jednakże na skutek m.in. nieustannych prób ukrywania swego romansu z Justyną Bogutówną, straceniem przez niego wzroku i mowy na skutek oblania jego twarzy przez Bogutównę żrącym kwasem, a także oskarżeniem go o wydanie polecenia strzelania do manifestujących robotników (co nie było prawdą), popełnił samobójstwo. Po jego śmierci Elżbieta Ziembiewicz wyjechała za granicę, a syna pozostawiła pod opieką babki.
