Gucin Gaj
Z Wikipedii
Gucin Gaj – założenie parkowe z lat 1817-1821 na terenie historycznych dóbr wilanowskich - otoczenie jednej z rezydencji filialnych pałacu wilanowskiego, do których zaliczają się także: Natolin (położony na bocznej, skierowanej na południowy-zachód, osi widokowej rezydencji), Ursynów (położony na osi głównej) i Morysin (położony na wschód od pałacu wilanowskiego).
[edytuj] Budowle
Tzw. katakumby – romantyczna budowla ogrodowa, wzniesiona na przełomie XVIII i XIX w. w Skarpie Wiślanej, między kościołem p.w. św. Katarzyny i wsią Służew. Podziemny, ceglany korytarz, sklepiony kolebkowo, o długości około 60 m, na rzucie zbliżonym do elipsy. Po obu stronach korytarza symetrycznie rozmieszczone wnęki; cześć z nich zaopatrzona w trzy rzędy nisz. Wejście wiodło przez pawilon o nieznanym dziś wyglądzie. W okresie, gdy okolica ta należała do Stanisława Kostki Potockiego, prawdopodobnie było to miejsce spotkań członków loży wolnomularskiej. Od lat 30. XIX w. budowla użytkowana jako piwnica gospodarcza; w pobliżu wejścia zbudowano szyb wentylacyjny. W późniejszym okresie pawilon z wejściem uległ całkowitemu zniszczeniu. Zawalił się również południowo-wschodni odcinek korytarza i większość ścian zamykających wnęki. Obecnie budowla jest mało dostępna i bardzo zniszczona. W połowie lat. 90. XX w. została wpisana do ewidencji zabytków jako cmentarz [!]. Zimuje tu niewielka grupa nietoperzy.
[edytuj] Bibliografia
- Boguszewski Przemysław, „Katakumby”, [w:] „Życie Warszawy”, 15.10.1997.
- Majdecki Longin, "Gucin-gaj. Analiza układu kompozycyjno - przestrzennego na tle warunków naturalnych i zarysu historycznego", Warszawa: PWN, 1965.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Objazd studialny po zabytkowych parkach Warszawy, Dorota Sikora, w sztukakrajobrazu.pl
