Gwóźdź chirurgiczny

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Gwóźdź chirurgiczny – wykonany ze stali nierdzewnej element służący do leczenia złamań głównie kości długich, poprzez:

• unieruchomienie nastawionych odłamów kostnych, do czasu powstania zrostu, a następnie usunięcie gwoździa
• zastosowanie gwoździa podczas nastawiania złamania, w wyciągach bezpośrednich.

Gwoździe chirurgiczne mają różne kształty i wymiary, dostosowane do długości i średnicy kości.

Przykładami gwoździ chirurgicznych są:

• gwóźdź Küntschera – stanowi spiczasto zakończony element o przekroju U- albo V-kształtnym, po przeciwnej stronie zakończony niewielkim otworem ułatwiającym wyciąganie, używany w śródszpikowym zespalaniu złamań trzonów kości długich
• gwóźdź Nyströma – pręt o kwadratowym przekroju, posiadający żłobienia na bokach, nagwintowany u podstawy; stosowany do zespalania złamań szyjki kości udowej
• gwóźdź Smitha-Petersena – posiada centralny kanał przepuszczający drut Kirschnera, ma trzy podłużne listewki o ostrych krawędziach rozmieszczone co 120°, używany do zespalania złamań szyjki kości udowej
• gwóźdź Steinmanna – sztywny pręt jednostronnie zaostrzony, przeprowadzany w kierunku poprzecznym przez kość piętową, guzowatość piszczeli albo nadkłykcie kości udowej, po wprowadzeniu do kości uderzeniami młotka łączony jest na końcach z ramionami klamry wyciągowej.