Hallotron
Z Wikipedii
Hallotron jest urządzeniem, którego zasada działania opiera się na (klasycznym) efekcie Halla. Najpopularniejszym jego zastosowaniem jest pomiar pola magnetycznego.
Hallotrony wykonywane są na bazie materiałów półprzewodnikowych o dużej ruchliwości nośników ładunku (najczęściej arsenek indu InAs, antymonek indu InSb, tellurek rtęci HgTe), z materiałów litych (german) oraz w technologii warstwowej, na przykład przez napylanie próżniowe na podłoże ceramiczne lub mikę. Mała grubość jest istotna w kontekście czułości hallotronu, ponieważ napięcie Halla jest odwrotnie proporcjonalne do grubości próbki. Dlatego ze względu na potrzeby metrologiczne (np.: pomiary pól w szczelinach), jak i racjonalnej konstrukcji określającej ich wysoką czułość, wykonywane są jako możliwie cienkie - ułamek milimetra, oraz wąskie - od 1 do 3 mm.
Zastosowanie:
- do pomiaru wielkości elektromagnetycznych takich jak indukcja magnetyczna, natężenie prądu, moc czy opór,
- do pomiaru wielkości innych niż elektryczne, np. kąt obrotu (na części wirującej zamocowany jest magnes współpracujący z nieruchomym hallotronem), przesunięcie, drgania mechaniczne, ciśnienie,
- w układach wykonujących operacje matematyczne i logiczne,
- jako kompas.
Zastosowanie hallotronu umożliwiło budowę tanich silniczków prądu stałego np. do wentylatorków, używanych np. w komputerach. Silniczek taki jest wykonany jako silnik prądu przemiennego i charakteryzuje się brakiem komutatora, oraz łatwością regulacji obrotów. Wirnik silnika jest magnesem, natomiast cewki stojana są zasilane poprzez układ elektroniczny. Hallotron wykrywa położenie magnesu i tak steruje załączaniem poszczególnych uzwojeń, aby nadać wirnikowi ruch obrotowy.
[edytuj] Literatura i inne publikacje
- Andrzej Kobus, Janusz Tuszyński, Lech Zygmunt, Technika hallotronowa, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1980 r.
- W. Giriat, J. Raułuszkiewicz Hallotrony. Zastosowanie zjawiska Halla w praktyce, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1961 r,
