Harald Pięknowłosy
Z Wikipedii
Harald Pięknowłosy (norw. Harald I Hårfagre, 855-933) - król Norwegii z rodu Ynglingów.
Syn Halfdana Czarnego. Jeden z lokalnych władców norweskich, po walkach z przywódcami plemiennymi zjednoczył większość kraju (872). Po kolei zmusił do uległości wszystkich drobnych władców norweskich. Podzielił Norwegię na okręgi i ustanowił w każdym z nich swego namiestnika (jarla).
Aby zabezpieczyć się od wygnańców i emigrantów, którzy urządzali napady na brzegi norweskie, wyruszył za nimi na morze i zajął wyspy Szetlandzkie i Orkady. Wielu wygnańców pociągnęło wtedy dalej, na Wyspy Owcze (Faroer) i do Islandii (874). Miał kilkanaście żon i wiele dzieci, którym nadał obszerne lenna. Złożył władzę w 930 roku, abdykując na rzecz swego syna Eryka.
Pochowano go na sposób pogański w Hauge, gdzie w 1872 roku, w tysięczną rocznicę zjednoczenia Norwegii, wystawiono mu pomnik.
| Poprzednik - |
 |
król Norwegii 872-930 |
|
Następca Eryk Krwawy Topór |
