Heinrich Schütz

Z Wikipedii

Heinrich Schütz (ur. 9 października 1585, Köstritz, zm. 6 listopada 1672, Drezno) - niemiecki kompozytor i organista, uważany za najwybitniejszego niemieckiego kompozytora tworzącego przed Bachem i jednego z najwybitniejszych kompozytorów XVII wieku, stawiany na równi z Claudio Monteverdim. Napisał pierwszą niemiecką operę, Dafne, choć muzyka do niej zaginęła.

Zauważony przez Moritza von Hessen Kassela w 1599, jako chórzysta wyjechał do Marburga studiować prawo, a później do Wenecji, gdzie w latach 1609-1613 uczył się u Giovanniego Gabrielego. Przez krótki okres był organistą w Kassel, po czym w 1615 roku przeniósł się do Drezna, gdzie pełnił funkcję nadwornego kompozytora na dworze elektora Saksonii. Sprawował to stanowisko do końca życia.

Schütz przeniósł na grunt niemiecki osiągnięcia szkoły weneckiej - polichóralizm i styl koncertujący. Przyczynił się także do rozwoju luterańskiej muzyki kościelnej, adaptując dla jej celów nowe, barokowe techniki kompozytorskie i wykonawcze, rozwinięte we Włoszech w pierwszej połowie XVII wieku. Łączył je z technikami szkoły holenderskiej, w której został wychowany. U schyłku życia napisał trzy pasje, przyczyniając się do odnowienia tego starego, sięgającego średniowiecznych "gier" gatunku.

Ważniejsze dzieła:

• Psalmen Davids,
• Symphoniae Sacrae cz. I-III,
• Kleine Geistliche Konzerte cz. I-II,
• Weihnachtshistorie,
• Misteria pasyjne (wg św. Łukasza, św. Jana, św. Mateusza).