Heinrich von Kleist
Z Wikipedii
Heinrich von Kleist (ur. 18 października 1777 we Frankfurcie nad Odrą, zm. 21 listopada 1811 w Wannsee pod Berlinem) – pisarz, dramturg, poeta i publicysta niemiecki.
Po śmierci swojego ojca w roku 1788, Heinrich von Kleist został wysłany do Berlina. W latach 1792-1799 był on oficerem w armii pruskiej. W tym czasie walczył przeciwko Francji. W 1795r. został mianowany chorążym, a w 1797 - podporucznikiem. Po dobrowolnym opuszczeniu armii zaczął w kwietniu 1799 studiować min. matematykę, fizykę i łacinę na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. W tym też roku poznał Wilhelminę von Zenge, córkę generała, z którą zaręczył się już na początku 1800 roku. Po zaledwie po trzech semestrach nauki (1800), przerwał studia i został wolontariuszem w pruskim ministerstwie gospodarki w Berlinie. Krok ten spowodowany był min. wolą rodziny narzeczonej, aby został urzędnikiem państwowym.
W latach 1808-1810 redagował w Dreźnie pismo artystyczne Phoebus, a także periodyk Berliner Abendblatter.
Popełnił samobójstwo w pobliżu Wannsee w okolicach Berlina. Zastrzelił się wraz ze swoją przyjaciółką, Henriettą Vogel. Był to chłodno przemyślany czyn estetyczny, do którego długo się przygotowywał. Spowodowany był on poznaną w 1801 roku filozofią Kanta i ideą niepoznawalności prawdy.
Zasłynął głównie jako dramaturg, autor licznych sztuk, m.in.:
- Amphitryon (1805-1807),
- Książę Homburg (1810, wydanie polskie 1910),
- Penthesilea (1811, wydanie polskie 1938),
- Rozbity dzban (1811, wydanie polskie 1953).
Uważany za twórcę niemieckiej nowelistyki psychologicznej, np.:
Kluczowym pismem teoretycznym Kleista jest O teatrze marionetek.
Wybory polskie:
