Henri Barbusse

Z Wikipedii

Henri Barbusse (ur. 17 maja 1873 w Asnières-sur-Seine, zm. 30 sierpnia 1935 w Moskwie) - francuski pisarz, dziennikarz i komunista.

Sławę przyniosła mu powieść Ogień, oparta na jego doświadczeniach z okresu I wojny światowej. W sposób realistyczny ukazuje on w niej swoją nienawiść do militaryzmu. Książka ta zdobyła Nagrodę Goncourtów. W swoich kolejnych utworach prezentuje bardziej rewolucyjny punkt widzenia, a także swoją przychylność dla idei bolszewizmu, rewolucji październikowej i później stalinizmu. W 1923 wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Podróżował po Związku Radzieckim. Był członkiem założonej w 1927 Ligi przeciw Imperializmowi. Prowadził agresywną kampanię prasową przeciw swojemu byłemu przyjacielowi, rumuńskiemu pisarzowi Panaitowi Istrati, który krytykował państwo radzieckie. Został pochowany na paryskim cmentarzu Père-Lachaise.

[edytuj] Dzieła

• L'Enfer (1908) (wyd. pol. Piekło 1919)
• Le Feu (Journal d'une escouade) (1916) (wyd. pol.Ogień: pamiętnik oddziału w okopach 1919)
• Carnets de Guerre
• Paroles d'un combattant. Articles et discours 1917-1920 (1917)
• Clarté (1919)
• L'Illusion (1919)
• Pleureuses (1920)
• Nous autres (1921)
• Le Couteau entre les dents (1921)
• Les Enchaînements (1925)
• Les Bourreaux (1926)
• Jésus (1927)
• Manifeste aux Intellectuels (1927)
• Faits divers (1928)
• Voici ce que l'on a fait de la Géorgie (1929)
• Élévation (1930)
• Ce qui fut sera (1930)
• Russie (1930)
• Zola (1932)
• Staline. Un monde nouveau vu à travers un homme (1936) (biografia Józefa Stalina)
• Lénine et sa famille (1936)
• Lettres de Henri Barbusse à sa femme 1914 - 1917 (1937)