Henryk Burzec
Z Wikipedii
Henryk Burzec (ur. 21 lutego 1919 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 31 października 2005 w Zakopanem) - polski rzeźbiarz
Naukę rozpoczął w szkole stolarskiej w Brześciu nad Bugiem. W 1936 wyjechał do Zakopanego by uczyć się w Szkole Przemysłu Drzewnego. Szkołę ukończył w 1939 roku. Po wojnie podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni rzeźby Xawerego Dunikowskiego. Podczas strudiów współpracował z Dunikowskim przy głowach wawelskich czy przy powstawaniu Pomnika Powstańców Śląskich na Górze Św. Anny. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Rydułtowych koło Rybnika. W 1954 r. zamieszkał w Zakopanem. Przez rok pracował w liceum plastycznym. W latach 1987-2005 prowadził w swoim domu (dawna pracownia Teodora Axentowicza) autorską galerię, gdzie zgromadził kilkadziesiąt swoich prac.
[edytuj] Twórczość
- sztuka sakralna – rzeźby w kościołach w Krynicy, Ruptawie, Leszczynach i Międzybrodziu Żywieckim, całość wnętrz kościołów (zaprojektowana oraz wykonana) w Mrzeżynie, Knurowie i Brzęczkowicach
- rzeźby plenerowe w Mielcu, Ochotnicy, Łodzi
- rzeźby plenerowe w Zakopanem : "Baca" (przed Hotelem "Gazda"), "Orbity" (przed Urzędem Miejskim)
[edytuj] Wystawy indywidualne
- BWA , Zakopane (1963)
- ZDK, Mielec (1967)
- BWA, Zakopane (1976)
- TPPR, Zakopane (1977)
- BWA, Mielec (1977)
- BWA, Rzeszów (1977)
- BWA, Białystok (1979)
- Zachęta, Warszawa (1980)
- Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź (1980)
- PSP, Zakopane (1984)
- Stołeczny Klub Garnizonowy nr 2, Warszawa (1984)
- Galeria "Dawna Synagoga", Nowy Sącz (1985)
- Sale Zamku Kazimierzowskiego, Sandomierz (1998)
