Teodor Axentowicz
Z Wikipedii
Teodor Axentowicz (ur. 13 maja 1859 w Braszowie w Rumunii, zm. 26 sierpnia 1938 w Krakowie), polski malarz, rysownik i grafik, pochodzenia ormiańskiego, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.[1][2]
W latach 1879-1882 kształcił się w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, 1882-1895 studiował w Paryżu. Współpracował jako ilustrator w czasopismach oraz wykonywał kopie obrazów dawnych mistrzów, m.in. Botticellego i Tycjana. W latach 1890-1899 odbył wiele podróży do Londynu i Rzymu, gdzie malował portrety. W 1894 współpracował z Wojciechem Kossakiem i Janem Styką przy realizacji Panoramy Racławickiej. W 1895 przyjechał do Krakowa, gdzie objął stanowisko profesora w Szkole Sztuk Pięknych, które piastował do 1934. W 1897 założył szkołę malarstwa dla kobiet. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "SZTUKA", którego celem było organizowanie wystaw; do członków założycieli należeli także: Józef Chełmoński, Julian Fałat, Jacek Malczewski, Józef Mehoffer, Jan Stanisławski, Włodzimierz Tetmajer, Leon Wyczółkowski i Stanisław Wyspiański. W 1910 został rektorem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1928 członek honorowy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.
Wystawiał swe prace m.in. w Berlinie (1896, 1913), St. Louis (1904), Monachium (1905, 1935), Londynie (1906), Wiedniu (1908), Rzymie (1911), Wenecji (1914, 1926), Paryżu (1921), Chicago (1927), Pradze (1927).
Axentowicz zdobył uznanie jako portrecista (słynne "główki"), malarz pięknych kobiet oraz autor scen rodzajowych pokazujących obrzędy i obyczaje Hucułów. Zajmował się także grafiką ilustracyjną i projektowaniem plakatów wystaw. Był autorem niezrealizowanego projektu witraża dla katedry ormiańskiej we Lwowie (1895). Był również współzałożycielem towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków w Krakowie oraz wiedeńskiej "Secesji" i Stowarzyszenia Narodowego Sztuk Pięknych we Francji.
