Henryk Salwe
Z Wikipedii
Henryk Jerzy Salwe (ur. 12 grudnia 1862 w Warszawie, zm. 15 grudnia 1920[1] w Łodzi) – polski szachista żydowskiego pochodzenia.
Grę w szachy poznał w wieku 20 lat, jednak pierwsze znaczące sukcesy osiągnął mając 40 lat. Uzyskane na początku XX wieku wyniki przyniosły mu europejską sławę oraz miano jednego z najlepszych polskich szachistów ówczesnego okresu. Brał czynny udział w powstaniu Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej, dzięki czemu w roku 1903 wystąpił w Kijowie w III Wrzechrosyjskim Turnieju Szachowym, zajmując IV miejsce. W 1905 zwyciężył (wraz z Oldřichem Durasem) w Barmen, natomiast na przełomie tego i następnego roku triumfował w Sankt Petersburgu w IV Wrzechrosyjskim Turnieju Szachowym, zdobywając tym samym tytuł mistrza Rosji. W kolejnych mistrzostwach imperium rosyjskiego (1907, Łódź) podzielił III miejsce (za Akibą Rubinsteinem i Siemionem Ałapinem, wraz z Eugene Znosko-Borowskim). W 1908 osiągnął największy sukces na arenie międzynarodowej, zajmując II lokatę (za Frankiem Marshallem) w Düsseldorfie. W następnych latach sukcesy osiągał już tylko w klubowych turniejach rozgrywanych w Łodzi, zwyciężając w latach 1912, 1914 i 1916 oraz zajmując II lokaty w 1915 i 1917 roku.
Rozegrał wiele meczów z czołowymi zawodnikami świata, m.in. z A.Rubinsteinem, Michaiłem Czigorinem, Jacques Miesesem, O.Durasem i Jefimem Bogolubowem. W latach 1913-1914 był współredaktorem szachowego dwutygodnika wydawanego w języku jidysz pt. Ershte Jiddishe shakh-zeitung.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Bądź 5 listopada 1920
źródło: T.Wolsza Arcymistrzowie, mistrzowie, amatorzy... Słownik biograficzny szachistów polskich tom III, Warszawa 1999, str. 107-114
[edytuj] Źródło
- W.Litmanowicz, J.Giżycki, "Szachy od A do Z", Warszawa 1987, str. 1077-1078
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Henryk Salwe – wybrane partie szachowe
