Herb Pszczyny

Z Wikipedii

Herb Pszczyny przedstawia górnośląskiego orła Piastów śląskich na niebieskim tle, zwróconym w prawo. Obecny obowiązuje od 1936.

Taki wizerunek herbu jest najstarszym pszczyńskich herbem - z powodu swojej przynależności w średniowieczu do różnych księstw śląskich Pszczyna od początku pieczętowała dokumenty takim znakiem, prawdopodobnie już w XIV wieku. Najstarszą zachowaną do dziś pieczęcią jest pochodzące z XVI wieku - wyobraża orła na tarczy turniejowej, nakrytej hełmem z labrami i pióropuszem, otoczonej wstęgą na której widnieje napis S. CIVITATIS BLYSCZYNAE.

Podobnie wyglądał herb Pszczyny w następnych wiekach, dopiero w XIX wieku zamiast labrów pojawiają się jakby dwie gałązki zwisające z hełmu. W 1863 po raz pierwszy pojawia się legenda sporządzona w języku niemieckim.

Do zmiany doszło w 1917 - rajcy miejscy postanowili uczcić częste wizyty cesarza Wilhelma II na pszczyńskim zamku (odbywały tam się narady wojskowe z udziałem m.in. cesarza austriackiego i cara bułgarskiego) i zaprojektowano herb dwupolowy - w polu prawym herbowym znajdował się orzeł śląski (czarny na złotym tle - uznany za dolnośląski, ale używany też jako symbol całego Śląska) z półksiężycem na piersiach i koroną cesarską na głowie, a w polu lewym herbowym koronę królewską i dwa skrzyżowane miecze. Tarcza herbowa nakryta była murem o trzech basztach. Projekt zyskał akceptację monarchy i wszedł w życie w maju 1917.

Po przyłączeniu miasta do Polski herb stał się solą w oku dla niektórych polskich mieszkańców i urzędników, argumentujących że zmiana przynależności państwowej powinna wiązać się ze zmianą wyglądu symboliki na bardziej odpowiednią. Radni miejscy Pszczyny (w której nadal mieszkała silna mniejszość niemiecka) nie byli jednak chętni na rezygnację z herbu - usunięto co prawda niektóre elementy, m.in. cesarską koronę, ale zostawiono większość innych. Dopiero w 1936 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zatwierdziło nowy herb, który był właściwie herbem starym, używanym od średniowiecza aż do 1917.