Herman Stieve

Z Wikipedii

Hermann Stieve (urodzony 22 maja 1886 w Monachium, zmarł w Berlinie 22 września 1952 na udar mózgu), niemiecki doktor medycyny.

Studiował w Monachium i Innsbrucku. W 1912 zdobył tytuł lekarza medycyny. Praktykę zawodową odbył w szpitalu Instytutu Patologii w Monachium i w drugiej Klinice Uniwersytetu w Monachium. Był dyrektorem Instytutu Anatomii na Uniwersytecie w Berlinie. W 1918 habilitował się w Monachium w zakresie anatomii. W tym samym roku otrzymał posadę prorektora na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie jako prywatny docent wykładał anatomię i antropologię.

Prowadził eksperymenty na kobietach-więźniarkach w obozie w Plotensee i w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Badał cykl menstruacyjny kobiet pod stresem, włącznie z obserwacją nieregularnego krwawienia, które pojawiało się u kobiet, które wiedziały, że idą na egzekucje. Kiedy kobieta w wieku rozrodczym miała być zabita przez Gestapo, Stieve był informowany o tym, następnie ustalano datę, a na końcu więźniarka była informowana o dacie egzekucji. W rezultacie dr Stieve badał wpływ psychicznego urazu na proces menstruacyjny ofiary. Po egzekucji Stieve usuwał narządy ofiary w obrębie miednicy, a następnie ich tkankę poddawał badaniom histologicznym. Stieve opublikował rezultaty tych badań bez żadnych skrupułów.

Po wojnie Stieve prowadził wykłady dla studentów medycyny na temat swoich badań dotyczących przemieszczania się ludzkiej spermy; badania te Stieve prowadził na kobietach gwałconych przez członków Gestapo przed ich egzekucją. Stieve prezentował rezultaty tych badań przed zgorszonymi, ale milczącymi studentami medycyny w Berlinie Wschodnim. Podobno po wojnie z wyników badań Sievego korzystali lekarze radzieccy.

Stieve był dziekanem Wydziału Medycyny na Uniwersytecie Humbolta przemianowanym po wojnie z Uniwersytetu Berlińskiego. Popiersie Stieva na jego cześć stało na Sali wykładowej oraz w Berlińskim Szpitalu Charité.