Hieronim (biskup wrocławski)

Z Wikipedii

Hieronim (zm. 1062) - biskup wrocławski w latach 1046-1062. Był pierwszym biskupem Wrocławia po reaktywacji diecezji, zniszczonej w czasie powstania ludowego i najazdu czeskiego księcia Brzetysława I.

Biskup Hieronim obejmując swoją godność znajdował się w bardzo niepewnej sytuacji. Nie miał nad sobą zwierzchnika - archidiecezja gnieźnieńska odzyskała swój status dopiero w 1076. Zniszczone lub wywiezione zostały księgi diecezji (dlatego o wcześniejszych jej dziejach z czasów pierwszego biskupa Jana mamy informacje szczątkowe), upadła również dawna struktura administracyjna. Początkowo Hieronim prawdopodobnie nie posiadał nawet stałej siedziby biskupiej we Wrocławiu, a jego wyświęcenia nie uznał wrogo nastawiony do autonomii diecezji wrocławskiej książę Brzetysław I. Południowa część diecezji wrocławskiej (Opawa, Głubczyce, Karniów) została wcielona do Czech i stała się częścią diecezji praskiej, a po 1063 diecezji ołumunieckiej. Hieronim wypełniał swą misję podróżując po Śląsku i zatrzymywał się w znaczniejszych grodach, starając się krzewić chrześcijaństwo na obszarze w znacznym stopniu jeszcze pogańskim. Do Wrocławia powrócił po odzyskaniu w 1050 przez Kazimierza Odnowiciela ziem śląskich. Przystąpił do budowy nowej katedry wrocławskiej. Za jego panowania powstały prawdopodobnie dwa najstarsze klasztory na Dolnym Śląsku - klasztor benedyktynów w Lubiążu oraz klasztor mnichów irlandzkich w Oleśnicy.

Zobacz też

• Biskupi wrocławscy