Honor i Ojczyzna

Z Wikipedii

Honor i Ojczyzna - dewiza Wojska Polskiego, umieszczana na sztandarach jednostek wojskowych.
Wprowadzona w 1919 r. na mocy art. 1 pkt 6 i wzoru nr 10 do Ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 69, poz. 416); utrzymana następnie kolejno przez:

• art. 7 ust. 3 i wzór nr 5 do Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz.U. Nr 115, poz. 980 ze zm.), oraz
• art. 10 ust. 3 i wzór nr 2 do Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1937 r. o znakach wojska i marynarki wojennej (Dz.U. z 1938 r. Nr 5, poz. 32).
  

Zastąpiona w 1955 r. przez art. 10 ust. 4 i załącznik nr 2 do Dekretu z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych (Dz.U. Nr 47, poz. 315 ze zm.) dewizą "Za naszą Ojczyznę Polską Rzeczpospolitą Ludową".
W 1993 r. - mocą art. 14 ust. 3 i załączników nr 5 i 5a do Ustawy z dnia 19 lutego 1993 r. o znakach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 34, poz. 154 ze zm.) - wprowadzono nową dewizę: "Bóg, Honor, Ojczyzna".