Hugo de Vries
Z Wikipedii
Hugo Marie de Vries (ur. 16 lutego 1848 w Haarlem, zm. 21 maja 1935 w Lunteren pod Amsterdamem) - holenderski botanik i genetyk, który rozpoczął badania nad dziedzicznością i zmiennością oraz powstawaniem nowych ras i gatunków w procesie ewolucji. Zasłynął jako twórca teorii mutacji, zajmował się ponadto fizjologią komórki (plazmoliza i osmoza).
[edytuj] Życiorys
W 1870 ukończył studia na uniwersytecie w Lejdzie uzyskując stopień doktora. Przez następny rok pracował w Heidelbergu pod kierunkiem niemieckiego botanika Wilhelma Hofmeistera. W latach (1871-1875) wykładał w Amsterdamie, a następnie przeniósł się do Würzburga, gdzie przeprowadzał szereg badań naukowych nad fizjologią roślin na uniwersytecie w Amsterdamie. Rok później został tamże mianowany profesorem botaniki. Przez następne 32 lata de Vries kierował Instytutem Botanicznym uniwersytetu w Amsterdamie. W tym okresie odbył (w 1904, 1906 i 1912) trzy podróże do USA, w czasie których wykładał i występował z licznymi odczytami na tamtejszych uniwersytetach i w instytutach naukowych. W 1918 opuścił Amsterdam i osiedlił się w niewielkiej miejscowości Lunteren, gdzie w stworzonej przez siebie pracowni i w doświadczalnym ogrodzie kontynuował swoje doświadczenia genetyczne aż do śmierci.
[edytuj] Twórczość naukowa
Twórczość naukowa de Vriesa dzieli się na dwa okresy: pierwszy poświęcony badaniom fizjologii roślin oraz drugi, w którym głównym ośrodkiem zainteresowań stały się problemy zmienności, dziedziczności i ewolucji.
De Vries rozpoczął swoją pracę naukową od badań zjawisk turgoru w komórce roślinnej, w wyniku których wykazał zasadnicze znaczenie turgoru we wzroście i ruchach roślin.
Poczynając od 1880 zainteresowania de Vriesa zaczęły się skupiać wokół zmienności organizmów żywych oraz powstawania nowych ras i gatunków w procesie ewolucji. Był on jednym z odkrywców prac Mendla w roku 1900.
[edytuj] Prace naukowe
Napisał m. in.: „Intercellulare Pangenesis” (1889), „Die Mutationen und Mutationsperioden bei der Entstehung der Arten” (1901), „Die Mutationstheorie” (1901—1903, 2 tomy).
