Ilija Trifunović-Birčanin

Z Wikipedii

Ilija Trifunović-Birčanin (ur. w 1887 r. w miejscowości Topola w Serbii, zm. 3 lutego 1943 r. w Splicie) – serbski wojewoda, komendant oddziałów czetnickich podczas II wojny światowej.

Brał udział w wojnach bałkańskich i I wojnie światowej z tytułem wojewody. W latach 1929-1932 stał na czele Stowarzyszenia Serbskich Czetników Petara Mrkonjicia "Za króla i ojczyznę", a od 1932 r. – wielkoserbskiej organizacji Serbska Obrona Narodowa (Srpska Narodna Odbrana). W 1934 r. założył i przewodniczył Stowarzyszeniu Byłych Czetników. Uczestniczył w puczu wojskowym przeciwko regentowi Pawłowi 27 marca 1941 r. Po klęsce Jugosławii i zajęciu jej ziem przez wojska osi w kwietniu, udał się jesienią do Splitu, gdzie zaczął organizować oddziały czetnickie na obszar Dalmacji, zachodniej Bośni i południowej Hercegowiny. Na pocz. 1942 r. współtworzył Czetnicką Dywizję Dinarską. We wrześniu płk Dragoljub Mihailović mianował go komendantem zachodniobośniackich, dalmatyńskich i hercegowińskich oddziałów czetnickich. Współpracował z Włochami, uzyskując od nich pomoc w postaci wyposażenia, prowiantu i uzbrojenia. Walczył z komunistyczną partyzantką Josipa Broz Tity. Pośmiertnie został odznaczony przez płk. D. Mihailovicia i jugosłowiański rząd emigracyjny wysokim medalem wojskowym.