Czetnicy

Z Wikipedii

Czetnicy (serb. četnici, четници) - członkowie serbskich oddziałów partyzanckich w czasie II wojny światowej, wiernych królowi Piotrowi II Karadziordziewiciowi. Nazwa "Czetnicy" pochodzi od serbskiego słowa "czeta", (serb. četa, чета), oznaczające oddział.

"Za króla i ojczyznę - wolność albo śmierć" sztandar oddziałów czetnickich

Naczelnym dowódcą był generał Dragoljub Mihailović. Byli oni zwolennikami dominacji Serbów w Jugosławii. Walczyli głównie przeciw chorwackim ustaszom, bośniackim i albańskim oddziałom Waffen-SS oraz przeciwko komunistycznej partyzantce. Niekiedy ze względów taktycznych (głw. walka z komunistami) zawierali porozumienia z dowódcami wojsk okupacyjnych w Jugosławii. Akcji zaczepnych przeciwko hitlerowcom z reguły nie podejmowali, gdyż ich dowódca planował je rozpocząć dopiero po desancie aliantów na Jugosławię. W czasie wojny uratowali blisko 500 lotników alianckich którzy zostali strąceni nad Jugosławią. W końcowym okresie wojny zostali jednakże pokonani przez komunistyczną partyzantkę Josipa Broz Tity i zgładzeni lub uwięzieni po jej zakończeniu. Do tradycji Czetników powróciły serbskie jednostki paramilitarne podczas wojen secesyjnych w Jugosławii, które wspólnie z JAL uczestniczyły m.in w oblężeniu Vukovaru oraz toczyły walki na terenie Chorwacji i Bośni.

Inne znaczenia:

• w XIX wieku uczestnicy walk wyzwoleńczych przeciwko Turcji na Bałkanach,
• kierowane przez komunistów oddziały partyzanckie, które powstały w Bułgarii po przewrocie w 1923.
• członkowie serbskich organizacji kombatanckich w Jugosławii w okresie międzywojennym.