Iluzjon
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
| Iluzjon | |
| Rok założenia | 2000 |
| Pochodzenie |  Polska |
| Gatunek | rock |
Iluzjon – zespół muzyczny z Warszawy. Istnieje od 2000 roku. Założony przez wokalistę, klawiszowca, aranżera, kompozytora i autora tekstów – Michała Dziadosza. Od 2006 występuje jako kwartet. W skład grupy wchodzą: Michał Dziadosz (wokal, instrumenty klawiszowe, sample, loopy, teksty, kompozycje), Grzegorz Nowak (perkusja, sample, loopy, kompozycje), Marcin Drumew (bas), Sławomir Jaros (gitary). Iluzjon w swojej konwencji, w której punktem wyjścia jest art rock, nawiązuje do jazzu, ambientu, popu, hard rocka, rocka psychodelicznego i poezji śpiewanej. W muzyce zespołu usłyszeć można echa takich wykonawców, jak King Crimson, David Sylvian, Peter Gabriel, Marillion. Wiosną 2005 zespół zadebiutował na oficjalnym rynku swoim pierwszym CD zatytułowanym "City Zen".
Dyskografia nieoficjalna:
- China Blue (2001)
- Urban Legends (2002)
- Oficjalne demo (2003)
Dyskografia oficjalna:
- "City Zen" (2005)
- "No phantoms in" (2007)
[edytuj] Historia
W połowie lat 90. Michał Dziadosz, postanowił założyć zespół grający art rock. Iluzjon powstał 15 października 2000 roku. Początkowo był duetem, domowo – studyjnym projektem, który realizował pomysły w wolnych chwilach. W 2001 Iluzjon, w składzie Michał Dziadosz (wokal, programowanie, instrumenty klawiszowe, gitara), Mateusz Książek (gitara), zakończył prace nad swoim pierwszym demo "China Blue". Rok później, z gościnnym udziałem klawiszowca Wojtka Jankowskiego, zespół nagrał drugie nieoficjalne CD "Urban Legends". W następnym roku Mateusza Książka zastąpił Paweł Sierakowski, z którym Michał Dziadosz nagrał "Oficjalne Demo 2003". W tym właśnie czasie Iluzjon przeobraził się ze projektu studyjnego w prawdziwy zespół. Do muzyków dołączył grający na perkusji Grzegorz Nowak. Przez zespół przewinęło się jeszcze kilku muzyków.
Od czerwca 2004 Iluzjon jest triem. Wydane rok wcześniej "Oficjalne demo 2003" cieszyło się sporym zainteresowaniem w kręgach fanów rocka progresywnego, co bez wątpienia dało muzykom silniejszą motywację do dalszej intensywnej pracy. W początkach lata 2004 r. Iluzjon zaczął nagrywać swoją debiutancką płytę. Procesu zmiksowania i masteringu podjął się Carlos Po w swoim londyńskim studiu. Tak powstała pierwsza, oficjalna płyta zespołu. Premiera miała miejsce w czerwcu 2005. Płyta została zauważona przez dziennikarzy radiowych, wspominano o niej w audycjach m.in. Noc muzycznych pejzaży Piotra Kosińskiego, Mały Leksykon Wielkich Zespołów Artura Chachlowskiego). W roku 2005 z zespołu odszedł Paweł Sierakowski. W grudniu 2005 Iluzjon zagrał koncert w sali widowiskowej DK Stokłosy; był to ostatni spektakl z udziałem Pawła Sierakowskiego. Pod koniec marca 2006 do zespołu dołączył gitarzysta Sławomir Jaros. W maju 2006 zespół pojawił się w TVP3 w programie Jacka Majewskiego "Muzyka na żywo", gdzie muzycy udzielili wywiadu i zagrali mały koncert. Pod koniec maja 2006 Iluzjon wystąpił w Mellinie Praskiej w ramach I Praskiego Przeglądu Twórczości Ryśka Riedla. Zespół zagrał wraz z takimi wykonawcami jak Atmosphere i Valdi Moder. W 2006 Iluzjon dał bardzo dużo koncertów. Pod koniec czerwca 2006 w kioskach pojawił się Mystic Art. Nr 3/2006, w którym znalazł się wywiad z zespołem oraz recenzja płyty "City Zen". W lato 2006 Iluzjon podpisał kontrakt wydawniczy – Mystic Production. 1 września 2006 ukazała się składanka "We will rock your mind up" wydawnictwa Equlibrecords, na której znalazły się dwa utwory Iluzjon – "Now" oraz "If". Jesień 2006 wypełniły nie tylko prace nad drugim krążkiem. To także czas koncertów, między innymi u boku Artrosis i Kamiennych Ogrodów. W końcu zimy 2007 Iluzjon opuścił studio. Krążek"(no phantoms in)" ukazał się w środku wiosny. Album zebrał bardzo wysokie noty.
Napisano o nim m.in
„No Phantoms In” to nie płyta na raz, nie na dwa, trzy – to płyta na zawsze. Stała pozycja dla entuzjastów rocka artystycznego, progresywnego; dla fanów elektroniczno-akustycznych eksperymentów; dla tych, którzy kochają ciarki wzdłuż kręgosłupa, gdy dźwięki rzucają wysmukły cień ducha lat osiemdziesiątych; dla gothów, którym się przejadło i potrzebują świeżości; dla wszystkich podążających za buntem, i awangardą beż etykietek i sezonowości. Mus dla szukających przestrzeni (tak, wasze mieszkania zwiększą objętość o tysiące metrów kwadratowych ukojenia); dla maniaków szczegółu, poszukiwaczy aranżacyjnych perełek; dla lubiących zaskoczenie nagłą kometą ognistego riffu i iskrzącej perkusji pośród mlecznej drogi wypieszczonych dźwięków, z którymi w wypadku „No Phantoms In” jest tak, że jakby zabrać jeden, to sypie się całe gwiaździste niebo. Piękna płyta. Naprawdę, piękna płyta, zaklęcie rzucane przez ponad 45 minut."
(www.fabrykazespolow.pl)
"O tym, że warszawski Iluzjon to zespół dojrzały i świadomy, wiem nie od dziś - zarówno płyta demo, jak i pełnoczasowy debiutancki albumu były materiałami co najmniej obiecującymi. Nowa płyta "No Phantoms In" to kolejny krok zespołu na dobrze już poznanej, ale pozostawiającej dużą swobodę interpretacji, art-rockowej ścieżce"
(rockmetal.pl)
(...)płyta, która od trzech tygodni tylko w wyjątkowych okolicznościach opuszcza mój domowy odtwarzacz. To bardzo delikatny album, spokojny, stonowany i niezwykle szybko zapadający w pamięć. Doskonale słucha się go o zmierzchu, jeszcze lepiej samotnie w ciemnym pokoju a wprost genialnie z samego rana na przykład gdy wschodzi słońce...
(Radio Dla Ciebie)
"No Phantoms In" zabiera nas w podróż po świecie, którego normalnie nie jesteśmy w stanie zobaczyć. Iluzjon otwiera oczy przywykłe do szarej rzeczywistości by pokazać miejsca i przedstawić nam osoby, na których pewnie nie zwrócilibyśmy uwagi. Wszystko zaś zaklęte jest w czarujące dźwięki progresywnego rocka.
(rumor.pl)
Za kulminację albumu uznałbym "You're in my dream" z bardzo ekspresyjnym śpiewem Michała Dziadosza i długą fajną solówką gitary.I "Ancient Times" - z dużą dozą patosu, ale takiego, który nie drażni,a nadaje muzyce dostojności.
(Teraz Rock)
Po prostu świetne kompozycje. Niektóre z nich brzmią jak hity napisane 20 lat temu. Niektóre z nich brzmią jak kompozycje stworzone z myślą o następnych pokoleniach. Wszystko odziane jest w bardzo rozsądną produkcję, gdzie nic nie przeważa, nic nie dominuje. Został zachowany złoty środek pomiędzy nowoczesnym grzmotnięciem, a staroświecką przestrzenią. Niczego tu nie jest za dużo, ani za mało. Zrównoważona elektronika, zrównoważone przestery.
(onet.pl)
Ale jaka to muzyka ? - mógłby ktoś zapytać... Ano piękna... wysublimowana, pełna elektronicznych wojaży i odpowiednio budowanego napięcia.
(gondolin.pl)
"No Phantoms In" pokazuje klasę i wyobraźnię Iluzjonu, który tym wydawnictwem nie pozostawia złudzeń, że nie jest to ich ostatnie słowo, a także, że jest jedną z najciekawszych i wartych uwagi formacji naszej art-rockowej sceny.
(darkplanet.pl)
