Imam Szamil
Z Wikipedii
Imam Szamil (ok.1798-1871) – przywódca powstania górali kaukaskich przeciwko Rosji w latach 1834-1859.
Szamil stał na czele teokratycznego państwa, określanego niekiedy jako imamat Szamila. Przez pół wieku powstrzymywał Imperium Rosyjskie przed zajęciem Czeczenii i Dagestanu.
Był z pochodzenia Awarem, urodził się w aule Gimry na terytorium chanatu awarskiego. Odebrał staranne religijne wykształcenie. W roku 1834, po śmierci Gamzat-Beka został trzecim z kolei imamem wspólnoty ludów górskich stawiającej opór ekspansji rosyjskiej. Związany z sufickim bractwem nakszbandija, ruchem, który był podporą wielu wystąpień muzułmańskiej ludności Kaukazu przeciw Rosji.
Posiadał niekwestionowany talent organizacyjny i wojskowy. Wielokrotnie odnosił sukcesy w walce z armią rosyjską. Ostatecznie pokonany 25 sierpnia 1859 w aule Gunib, w środkowym Dagestanie. Przez resztę życia przebywał w niewoli rosyjskiej, jednakże zezwolono mu na odbycie pielgrzymki do Mekki, w trakcie której zmarł w Medynie, gdzie został pochowany.