IMEI

Z Wikipedii

IMEI (ang. International Mobile Equipment Identity) - indywidualny numer identyfikacyjny telefonu komórkowego GSM lub UMTS^[1].

Można wyświetlić go w każdym telefonie po wybraniu sekwencji *#06#.

Numer IMEI jest używany przez sieć GSM, aby zidentyfikować konkretne urządzenia, zatem może być używany do zatrzymania skradzionych telefonów z dostępnej sieci. Na przykład, jeśli telefon został skradziony, właściciel może zadzwonić do swojego operatora sieci i zlecić im zablokowanie telefonu używając swojego numeru IMEI. To sprawia, że telefon jest bezużyteczny, niezależnie od tego czy karta SIM zostanie zmieniona.

W przeciwieństwie do numerów ESN lub MEID w CDMA i innych systemach bezprzewodowych sieci, IMEI jest używany tylko do identyfikacji urządzeń i ma nietrwały lub częściowo trwały kontakt z abonentem. Natomiast abonent jest zidentyfikowany przez transmisje numeru IMSI, który znajduje się na karcie SIM, który może być (w teorii) przeniesiony do każdego mikrotelefonu. Jednak wiele sieci i programów zabezpieczających upoważniających powszechne urządzenia są używane przez abonenta.

Składnia numeru IMEI jest następująca: XXXXXX XX XXXXXX X

• TAC (Type Approval Code) - 6 cyfr - kod homologacji (pierwsze dwie cyfry to kod kraju, gdzie dokonano homologacji)
• FAC (Final Assembly Code) - 2 cyfry - kod montażu:
  • 01, 02 - AEG
  • 10, 20, 35, 70 - Nokia
  • 35 - Motorola
  • 41, 44 - Siemens
  • 51 - Sony lub Siemens lub Ericsson
• SNR (Serial Number) - 6 cyfr - numer seryjny
• CD (Check Digit) - 1 cyfra - suma kontrolna

[edytuj] Źródła

1. ↑ Specyfikacja 3GPP TS22.016

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Szczegółowe informacje o danym numerze IMEI - na stronach organizacji International Numbering Plans

To jest tylko zalążek artykułu związanego z telekomunikacją. Jeśli możesz, rozbuduj go.