Improperia

Z Wikipedii

Improperia (łac. skargi, wyrzuty, narzekania) – antyfony śpiewane podczas liturgii Wielkiego Piątku w Kościele katolickim.

Ich podmiotem lirycznym jest Jezus Chrystus, który wisząc na krzyżu ubolewa nad odrzuceniem przez naród wybrany. Teksty zestawiają dobrodziejstwa wyświadczone przez cierpiącego Zbawiciela z ludzką niewdzięcznością. Rozpoczynają się od słów: Popule meus, quid feci tibi... (Ludu mój, cóżem ci uczynił?) wyjętych z księgi proroka Micheasza (Mi 6,3). Dalej cytowane są ustępy z pism proroków Starego Testamentu, odnoszące się do ofiary Mesjasza (Popule meus, Quia eduxisti per desertum i Quid ultra debui facere tibi). Ich wykonywaniu towarzyszy adoracja krzyża.

Najpiękniejsze powstały w dobie Renesansu, autorstwa Giovanniego Pierluigiego da Palestriny i Tomasa Luisa de Victorii. Na gruncie polskim improperia reprezentują m.in.: kompozycja Stanisława Moniuszki, staropolska pieśń Ludu, mój ludu oraz 1 strofa suplikacji Święty Boże.