Iniekcja dożylna

Z Wikipedii

Iniekcja dożylna - jest to wprowadzenie do żyły igły strzykawki w celu wprowadzenia roztworu (najczęściej leku) do krwiobiegu lub pobrania krwi do badania.

Spis treści

1 Miejsce nakłucia żyły
2 Łatwość iniekcji
3 Powikłania
4 Osoby pobierające krew
5 Fobia
6 Zobacz też
7 Przypisy

[edytuj] Miejsce nakłucia żyły

Iniekcje w celu pobrania krwi wykonuje się zazwyczaj w zgięciu łokciowym. Jest to spowodowane stosunkowo niewielkim ryzykiem powikłań (brak nerwów w dole łokciowym) oraz obecność widocznych żył powierzchownych ręki. W przypadku ich braku zakładana jest opaska uciskowa, a pacjent proszony o energiczne zaciskanie dłoni. Najczęściej nakłuwana jest największa żyła pośrodkowa łokcia (druga to żyła odłokciowa)^[1].
Pomimo zalet nakłuwania w dole łokciowym, nie zaleca się zakładania tam wenflonu ponieważ pacjent nie mógłby zginać ręki. Zakłada się je więc na grzbietowej części dłoni lub nadgarstka co jest trudniejsze (żyły są mniejsze i łatwiej pękają) oraz bardziej bolesne.
Ostatecznie można próbować nakłuwać grzbietowe żyły stopy.

[edytuj] Łatwość iniekcji

Nakłucie żyły jest łatwiejsze u mężczyzn, co jest spowodowane mniejszą zawartością tkanki tłuszczowej. Są słabiej widoczne u osób otyłych (na przykład z cukrzycą).

[edytuj] Powikłania

Możliwe powikłania iniekcji dożylnych obejmują zakażenie drobnoustrojami, oraz wprowadzenie powietrza (zator powietrzny). Przy zachowanych środkach ostrożności i higieny ryzyko tych powikłań jest minimalne. Najczęściej jest to tylko przebicie żyły wraz z powstaniem krwiaka lub konieczność powtórnej iniekcji. Wielokrotne iniekcje w tę samą żyłę może powodować zrosty.

[edytuj] Osoby pobierające krew

Iniekcje w laboratoriach wykonują zazwyczaj analitycy medyczni, natomiast w szpitalach pielęgniarki. W ramach praktyki studenckiej czynność tę wykonują także studenci medycyny. Jeżeli dostęp do żył jest wyjątkowo trudny, o pomoc proszony jest anestezjolog, który może wykonać wkłucie centralne (do żyły szyjnej zewnętrznej).

[edytuj] Fobia

Niektóre osoby czują irracjonalny lęk przed pobieraniem krwi, wraz z objawami układu autonomicznego (przyspieszenie częstości skurczów serca, poty, omdlenie). Dotyczy to najczęściej płci męskiej, częściej osób młodych niż starszych.