Instrukcja blokowa

Z Wikipedii

Instrukcja blokowa - (instrukcja złożona) jako instrukcja strukturalna jest elementem składni języków programowania strukturalnego, wydzielona część kodu źródłowego programu komputerowego, stosowane np. do grupowania sekwencji instrukcji składowych (prostych lub złożonych), ujmując je w nawiazy zdaniowe.

Instrukcja blokowa wyróżniona jest przez odpowiednie symbole składniowe (nawiasy zdaniowe) , np. w językach C, C++, Java symbolami takimi są nawiasy klamrowe { }, w Algolu i Pascalu słowa kluczowe begin end.

Instrukcja blokowa jest traktowana na takich samych zasadach jak pojedyncza instrukcja.

Spis treści 1 Rodzaje instrukcji blokowych 1.1 Instrukcja grupująca 1.2 Instrukcja blokowa 1.3 Języki strukturalne bez instrukcji blokowej 1.4 Rozszerzenia instrukcji blokowych 1.4.1 Algol 1.4.2 Clipper 2 Przykłady

[edytuj] Rodzaje instrukcji blokowych

W różnych językach programowania istnieją dwa rodzaje instrukcji blokowej:

• instrukcja grupująca
• instrukcja blokowa.

[edytuj] Instrukcja grupująca

Z tego typu instrukcją mamy doczynienia w językach takich jak

• Pascal

 begin
   instrukcje
 end;

• PL/1

 DO;
   instrukcje
 END;

Instrukcje te grupują fragment kodu, który może być traktowany jak jedna instrukcja (w odniesieniu do instrukcji strukturalnych: warunkowych, pętli czy wyboru). Tego typu instrukcja blokowa jest więc tylko swoistym " nawiasem", nie ograniczającym zakresu deklaracji (np. zmiennych).

[edytuj] Instrukcja blokowa

Ten rodzaj instrukcji jest rozszerzeniem w porównaniu do instrukcji grupującej. Instrukcja ta stanowi rzeczywisty blok z ograniczeniem zakresu zawartych w niej deklaracji (np. zmiennych).

• Algol

 begin
   deklaracje zmienych lokalnych
   instrukcje
 end

• C

 {
   deklaracje zmienych lokalnych
   instrukcje
 }    

• PL/1

 BEGIN;
   deklaracje zmienych lokalnych
   instrukcje
 END;

Różnicę między oboma rodzajami instrukcji blokowej widać najlepiej na przykładzie języka PL/1, w którym występują obie instrukcje, mając różne możliwości i zastowanie.

[edytuj] Języki strukturalne bez instrukcji blokowej

Wiele jęzków strukturalnych nie zawiera instrukcji blokowej. Do tej grupy należą te języki programowania, w których każda instrukcja sterująca posiada własne słowo kluczowe zamykające instrukcję strukturalną, a także nie przewidziano możliwości deklarowania zmiennych lokalnych w bloku. Do takich języków należą między innymi: Basic, Comal, Visual Basic

Przykład Visual Basic:

 IF warunek THEN
   instrukcje
 END IF

[edytuj] Rozszerzenia instrukcji blokowych

[edytuj] Algol

Istnieje możliwość zastosowania instrukcji opuszczenia, aby wyjść z instrukcji blokowej:

 begin
   ...
   exit
   ...
 end

[edytuj] Clipper

Postać instrukcji blokowej w języku Clipper:

 BEGIN SEQUENCE
   instrukcje
 [BREAK [wyrażenie]]
   instrukcje
 [RECOVER [USING parametr]]
   instrukcje
 END [SEQUENCE]

Rozszerzenie instrukcji blokowej w języku Clipper polega na wprowadzeniu możliwości kontroli wykonania zawartych w niej instrukcji i możliwości ich przerwania (np. w sytuacjach błędów), za pomocą instrukcji opuszczenia BREAK. Instrukcja ta ma rozszerzenie o możliwość podania wyrażenia, które zostanie podstawione pod parametr podany we frazie USING sekcji RECOVER, do której następuje przejście po napotkaniu instrukcji BREAK. Stosowanie instrukcji blokowej w tym języku jako nawiasu spinającego jest zbędne, gdyż składania każdej instrukcji strukturalnej definiuje słowo zamykające.

[edytuj] Przykłady

Język C/C++

   
   while(W) I1;  // wykonywana dopóki spełniony jest warunek W
   
   I2;  // wykona się raz - nie objęte pętlą

   while(W)
   {
       I1;      // wykonywane dopóki spełniony jest warunek W
       I2; 
   }

Język Pascal

   
   if(W) then I1;
   I2;

   if(W) then 
   begin
      I1;
      I2; 
   end;