Instytut Propagandy Sztuki

Z Wikipedii

Instytut Propagandy Sztuki (IPS) - instytucja utworzona w 1930 r. z inicjatywy artystów i historyków sztuki, w celu, jak sama nazwa wskazuje, propagowania nowoczesnej polskiej sztuki. Siedziba IPS, wybudowana i otwarta w 1931 r., mieściła się w Warszawie przy ul. Królewskiej.

Intytut, stanowił w momencie powołania, pewną opozycję wobec konserwatywnego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Profil IPS zmienił się nieco w drugiej połowie lat 30., kiedy obok działalności czysto wystawienniczej (organizacja tzw. Salonów IPS) zaczęto prowadzić również prace o charakterze naukowym, popularyzatorkim oraz dokumentacyjnym. Współzałożycielami i kolejnymi kierownikami IPSu byli Władysław Skoczylas (1930-1932 r.), Karol Stryjeński (1932 r.), Bohdan Pniewski (1934-1935 r.) i Juliusz Starzyński (1935-1939 r.).

Instytut pełnił również jeszcze jedną bardzo ważną funkcję w przedwojennej Warszawie - funkcję towarzyską. W jednym z pawilonów wystawienniczych IPS, z inicjatywy Stanisława Rzeckiego, utworzono kawiarnię, która stała się z czasem jedną z bardziej znanych i cenionych przez artystów malarzy oraz poetów kawiarni warszawskich.

Na tradycję naukową IPS, powołuje się obecny Instytut Sztuki PAN. Obiema tymi placówkami kierował w przeszłości J. Starzyński.