Irena Kowalska-Wuttke
Z Wikipedii
Irena Kowalska-Wuttke ps. "Irka" (ur. 21 maja 1920[1], zm. 24 września 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, łączniczka, uczestniczka powstania warszawskiego w 3 kompanii "Giewonta" batalionu "Zośka".
Przed wybuchem wojny była harcerką w 14 Warszawskiej Żeńskiej Drużynie Harcerskiej. Podczas okupacji niemieckiej działała w konspiracji. W marcu 1944 została Komendantką dziewcząt w "nowych Grupach Szturmowych".
W powstaniu warszawskim służyła jako łączniczka. 5 września 1944 w piwnicy kamienicy przy Hożej 15 poślubiła Jana Wuttke (zginął 19 września 1944 przy ul. Wilanowskiej). Wkrótce wraz z nim znalazła się na Czerniakowie i została przyjęta do kompanii "Rudy" batalionu "Zośka". 23 września w rejonie ul. Wilanowskiej wzięta do niewoli przez hitlerowców. Rozstrzelana przez nich dnia następnego – 24 września na Woli (najprawdopodobniej w podziemiach kościoła św. Wojciecha przy ul. Wolskiej). Miała 24 lata. Ciała nigdy nie odnaleziono. Symboliczna mogiła znajduje się w kwaterze żołnierzy batalionu "Zośka" na Wojskowych Powązkach w Warszawie. W tym samym grobie pochowano też jej siostrę – sanitariuszkę Marię Kowalską (kompania "Giewonta").
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
