Irm Hermann
Z Wikipedii
Irm Hermann (wł. Irmgard Hermann, ur. 4 października 1942 w Monachium, Niemcy) - niemiecka aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, również reżyserka i producentka.
Najbardziej znana jest ze swojej aktorskiej współpracy z Rainerem Wernerem Fassbinderem, z którym, w czasie swojego pobytu w Monachium nakręciła kilkanaście filmów. Była, obok m.in. Hanny Schygulli, stałą członkinią grupy aktorskiej Fassbindera, brała udział w tworzeniu tzw. Antyteatru (Antiteater). Fassbindera poznała w 1965 roku, pracując jako sekretarka w firmie ADAC (wynajem samochodów). W jego filmach grywała często role kobiet drobnomieszczańskich, sfrustrowanych, neurotycznych. Do jej najbardziej pamiętnych występów należy zaliczyć role Irmgard Epp w „Handlarzu czterech pór roku”, za którą otrzymała Niemiecką Nagrodę Filmową, oraz Marlene w „Gorzkich łzach Petry von Kant”, gdzie nie wypowiada ani jednego słowa.
Z wykształcenia ekonomistka, wielokrotnie przyznawała w wywiadach, że to Fassbinder zrobił z niej aktorkę, „oszlifował”, był jej mistrzem i że to od niego nauczyła się aktorstwa. Po siedmiu latach współpracy zdecydowała się jednak odejść z grupy reżysera, jak sama przyznawała zmęczona morderczym trybem pracy, tyranią panującą na planie, podobieństwem otrzymywanych ról, teskniąca za „normalnym” życiem. W 1975 roku wyjechała z Monachium i osiedliła się w Berlinie, gdzie mieszka do dziś. Tam wyszła też za mąż za autora sztuk dla dzieci Dietmara Roberga, ma z nim dwóch synów. Występowała m.in. na deskach berlińskiej Freie Volksbühne. Ma na swoim koncie około 100 ról filmowych.
Spis treści |
[edytuj] Filmografia (w filmach Fassbindera)
- 1966 Miejski włóczęga (Der Stadtstreicher)
- 1969 Miłość jest zimniejsza niż śmierć (Liebe ist kälter als der Tod), również jako producentka
- 1969 Dzieciorób (Katzelmacher)
- 1970 Bogowie zarazy (Götter der Pest)
- 1970 Amerykański żołnierz (Der Amerikanische Soldat)
- 1970 Dlaczego pan R. oszalał? (Warum läuft Herr R. Amok?)
- 1971 Pionierzy z Ingolstadt (Pioniere in Ingolstadt) (TV)
- 1972 Osiem godzin nie czyni dnia (Acht Stunden sind kein Tag) (TV)
- 1972 Gorzkie łzy Petry von Kant (Die bitteren Tränen der Petra von Kant)
- 1972 Handlarz czterech pór roku (Der Händler der vier Jahreszeiten)
- 1973 Wildwechsel (TV), również jako asystentka reżysera
- 1974 Opowieść o Effi Briest (Effi Briest)
- 1974 Strach zżerać duszę (Angst essen Seele auf)
- 1974 Nora Helmer (TV)
- 1975 Prawo silniejszego (Faustrecht der Freiheit) (1975), również jako asystentka reżysera
- 1975 (Angst vor der Angst)
- 1975 Matka Küsters idzie do nieba (Mutter Küsters Fährt zum Himmel)
- 1977 Kobiety w Nowym Jorku (Frauen in New York)
- 1980 Berlin Alexanderplatz
- 1981 Lili Marleen
[edytuj] Wybrana filmografia po 1975 (bez udziału Fassbindera)
- 1976 (Sternsteinhof), reż. Hans W. Geißendörfer
- 1978 Woyzeck, reż. Werner Herzog
- 1980 Stacja końcowa: Wolność (Endstation Freiheit), reż. Reinhard Hauff
- 1982 (Fünf letzte Tage), reż. Percy Adlon
- 1982 (Die weiße Rose), reż. Michael Verhoeven
- 1983 (Ediths Tagebuch), reż. Hans W. Geißendörfer
- 1983 (Die Schaukel), reż. Percy Adlon
- 2000 Paradiso - siedem dni z siedmioma kobietami (Paradiso - Sieben Tage mit sieben Frauen), reż. Rudolf Thome
- 2002 10 minut później: wiolonczela (Ten Minutes Older: The Cello), nowela: Oświecenie (The Enlightenment), reż. Volker Schlöndorff
- 2005 Człowiek z ambasady (Mann von der Botschaft), reż. Dito Tsintsadze
[edytuj] Nagrody
- 1972 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w "Handlarzu czterech pór roku"
- 1983 Niemiecka Nagroda Filmowa (Złoto) dla najlepszej aktorki za rolę w "Die weiße Rose"
- 2000 MFF Berlin (Srebrny Niedźwiedź) za rolę w "Paradiso - siedem dni z siedmioma kobietami"
